Καλαμπόκι στον κήπο

Η καλλιέργεια του καλαμποκιού είναι μάλλον εύκολη υπόθεση για έναν ερασιτέχνη κηπουρό. Μάλιστα αξίζει τον κόπο να βάλει κανείς μερικούς σπόρους στο χώμα για να πάρει τα δικά του καλαμπόκια γιατί αυτά είναι πολύ πιο νόστιμα όταν καταναλώνονται 2-3 μέρες αμέσως μετά τη συγκομιδή, ενώ αυτά που αγοράζουμε από το σούπερ μάρκετ ή τη λαϊκή σίγουρα δεν είναι τόσο φρέσκα.  

Σπέρνουμε καλαμπόκι στο περιβόλι τον Απρίλιο και το Μάιο. Η σπορά γίνεται σε γραμμές. Ομως, εδώ χρειάζεται λίγη προσοχή, γιατί το μυστικό της επιτυχίας είναι να έχουμε τουλάχιστον 3 σειρές από καλαμπόκια. Αυτές πρέπει να απέχουν μεταξύ τους περίπου 70 εκ. Επάνω σε κάθε γραμμή καθορίζουμε τις θέσεις σποράς που πρέπει να απέχουν μεταξύ τους 40 εκ. περίπου. Σε κάθε θέση σποράς βάζουμε 1-2 σποράκια σε βάθος 3-4 εκ. 

Καλαμπόκια (φωτ. Τ.Α.)

Για παράδειγμα, αν σπείρουμε 16 καλαμποκιές μόνο δεν θα τις βάλουμε σε μία γραμμή, στη σειρά τη μία δίπλα στην άλλη. Θα φτιάξουμε 4 γραμμές παράλληλες με 4 καλαμποκιές σε κάθε γραμμή. Αυτό είναι απαραίτητο γιατί μόνον έτσι θα μπορέσουν τα φυτά μας να «ανταλλάξουν» τη γύρη τους και να γονιμοποιηθούν τα άνθη τους. Να κι άλλο ένα παράδειγμα, αν σπείρουμε 15 καλαμποκιές, θα τις βάλουμε σε 3 παράλληλες γραμμές όπου κάθε γραμμή θα έχει 5 φυτά. 

Καθώς τα φυτά μας θα μεγαλώνουν δεν πρέπει να αμελήσουμε το πότισμά τους. Το καλαμπόκι θέλει νερό. 

Το αν θα σπείρουμε ποικιλία καλαμποκιού κατάλληλη για μαγείρεμα ή για ποπ κορν είναι προσωπική απόφαση του καθενός από εμάς. Εδώ είναι η δική μου άποψη. 

Ποπ κορν ή γλυκό καλαμπόκι;

Χθες το βράδυ λίγο πριν αρχίσει ο τελικός του Κυπέλλου ετοίμαζα τα καθιερωμένα, για τέτοιες περιπτώσεις, ποπ κορν. Καθώς άδειαζα από το σακουλάκι το καλαμπόκι μέσα στην κατσαρόλα σκέφτηκα ότι τα σποράκια που θα καταναλώσω βλέποντας τον αγώνα ποδοσφαίρου είναι περίπου όσα μπορεί να δώσει ένας σπάδικας (ρόκα αλλιώς) καλαμποκιού. 

Φωτ. Petr Kratochvi από το http://all-free-download.com

Μια καλαμποκιά, ένα φυτό δηλαδή, δίνει συνήθως 1-2 σπάδικες (λέγονται και ρόκες) και καταλαμβάνει στον κήπο επιφάνεια περίπου 0,35 τετραγωνικών μέτρων. Δηλαδή, στα 10 τετραγωνικά μέτρα που μπορώ να διαθέσω για τις καλαμποκιές στον κήπο θα έχω περίπου 28 φυτά. 

Αν επιλέξω να βάλω ποικιλία καλαμποκιού κατάλληλη για ποπ κορν, τότε η παραγωγή που θα πάρω μπορεί να μη φτάσει ούτε μέχρι τα Χριστούγεννα. Με ταινίες, προκριματικούς αγώνες για Τσάμπιονς λιγκ και Γιουρόπα λιγκ, αγώνες στους ομίλους ίσως και κάποιο καλός αγώνα στο μπάσκετ, θα εξαφανίσουν γρήγορα την παραγωγή μου. Τι σημαίνουν αυτά; 

Σημαίνουν ότι θα εξακολουθήσω να αγοράζω καλαμπόκι για ποπ κόρν. Ομως για το γλυκό καλαμπόκι που τρώμε μαγειρεμένο ή ψημένο στα κάρβουνα, θα σπείρω στον κήπο και θα έχω περίπου τον Αύγουστο τη δική μου παραγωγή, η οποία μάλιστα θα καταναλωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται. 

Καλαμπόκι (φωτ. Τ.Α.)

Γιατί το φρέσκο καλαμπόκι των 2-3 ημερών είναι πολύ πιο νόστιμο από το κατεψυγμένο. 

Το μυστικό της κλίβιας

Πολλοί παραπονιούνται ότι ενώ αγοράζουν ανθισμένες κλίβιες αυτές δεν ανθίζουν ξανά της επόμενες χρονιές. Για να βλέπουμε κάθε χρόνο τα άνθη τους πρέπει να προσέξουμε δύο πράγματα: 

• Να μην ποτίζουμε την κλίβιά μας κατά την περίοδο ανάπαυσης, δηλαδή το χειμώνα. Από το Νοέμβριο περίπου και μέχρι την άνοιξη, για 3 μήνες περίπου, διακόπτουμε εντελώς τα ποτίσματα και διατηρούμε το φυτό σε χώρο φωτεινό που ιδανικά έχει θερμοκρασία ανάμεσα στους 10 και τους 18 ℃. Στο διάστημα αυτό θα δώσουμε ελάχιστο νερό, βρέχουμε λίγο το χώμα, μόνον στην περίπτωση που δούμε ότι το φυτό δείχνει να μαραίνεται. Το πότισμα αρχίζει ξανά κανονικά από τη στιγμή που αρχίζουν να εμφανίζονται νέα φύλλα. 

• Η κλίβια ανθίζει όταν οι ρίζες της είναι στριμωγμένες. Με άλλα λόγια, δεν είναι από τα φυτά που θέλουν μεταφύτευση σε μεγαλύτερη γλάστρα κάθε 2-3 χρόνια, αλλά κάθε 5 ή 6. Μάλιστα μέσα σ' αυτό το διάστημα μπορεί να δούμε τις χοντρές ρίζες της να βγαίνουν στην επιφάνεια της γλάστρας και να σπρώχνουν το φυτό προς τα πάνω. Δεν πειράζει! Η κλίβια για να ανθίσει θέλει να είναι στριμωγμένη. 

Κλίβια στο χώμα (φωτ. Τ.Α.)

Με αυτό το δεδομένο είναι πιθανό ότι κλίβιες που ζουν στο έδαφος δεν θα ανθίζουν πάρα πολύ. Να τι συμβαίνει με αυτές: Καθώς νέες τούφες αναπτύσσονται γύρω - γύρω από την αρχική, το φυτό επεκτείνεται καταλαμβάνοντας όλο και περισσότερο χώρο σχηματίζοντας μία συστάδα. Τα παλιότερα φυτά της συστάδας που βρίσκονται στο κέντρο της είναι αρκετά στριμωγμένα ώστε να ανθίζουν ενώ τα περιφερειακά θα δίνουν πολύ λιγότερα άνθη.  

Τέλος, όπου κι αν βρίσκεται η κλίβιά μας, στο χώμα ή σε γλάστρα, αν το χώμα της δεν έχει θρεπτικά στοιχεία και αν δεν την φροντίζουμε όπως της αρέσει δεν θα ανθίσει ποτέ. Διαβάστε για τις απαιτήσεις και τις φροντίδες της κλίβιας πατώντας εδώ.  

Κλίβια

Εξω ο ήλιος έκαιγε και ας ήταν μόλις οι αρχές του Μαΐου, όμως το αίθριο του παλιού, μικρού ξενοδοχείου, σοφά σχεδιασμένο, ήταν σκιερό και δροσερό. Καλύτερα να μείνει κανείς εκεί, παρά να ανέβει στα 104 μ. της Giralda. Η ράμπα που σε ανεβάζει μέχρι την κορυφή του καμπαναριού του καθεδρικού ναού της Σεβίλλης κατασκευάστηκε, με προδιαγραφές για άνοδο καβάλα σε κάποιο υποζύγιο. Αυτό όμως ίσχυε τα ... παλιά τα χρόνια. Σήμερα, ανεβαίνεις με τα πόδια. Μέσα στη ζέστη του μεσημεριού αυτή δεν μου φαινόταν η καλύτερη δυνατή πρόταση για βόλτα, ούτε καν για να δει κανείς όλη (;) τη Σεβίλη από ψηλά. Αντίθετα, στη σκιά και τη δροσιά του αιθρίου, μέσα σε ατμόσφαιρα χαλάρωσης και μεσημεριανής υπνηλίας κυριαρχούσε το πράσινο. Φιλόδεντρα, κέντιες, φτέρες, ένα μοναχικό ανθούριο και πολλές πολλές κλίβιες.

Κλίβια ανθισμένη  (φωτ.Τ.Α.)

Στο μεγαλύτερο τμήμα της Ελλάδας, όπως και στην Ανδαλουσία, η κλίβια (Clivia miniata) μπορεί να ζήσει όλο το χρόνο σε εξωτερικό χώρο αρκεί αυτός να βρίσκεται, τουλάχιστον το καλοκαίρι, σε ημισκιερή ή σκιερή θέση. Οσο για το κρύο θα τα καταφέρει καλά όσο το θερμόμετρο μένει πάνω από το 0 ή το -1 C. Αν πέσει χαμηλότερα θα χρειαστεί είτε προστασία με αντιπαγετικό φλις (κηποτεχνικό φλις) ή μεταφορά σε εσωτερικό χώρο για το κρίσιμο διάστημα. Μέσα, διαλέγουμε για την κλίβια μια θέση φωτεινή, μακριά από πηγές θερμότητας, όπως είναι τα καλοριφέρ και τα κλιματιστικά. Το κλιμακοστάσιο, για παράδειγμα είναι ένα καλό σημείο για να ξεχειμωνιάσει η κλίβια σε περιοχές με παγωνιές. 

Την ποτίζουμε αραιά, μόνον όταν το χώμα είναι καλά στεγνό. Εφ όσον ζει σε γλάστρα, γιατί τα καταφέρνει καλά και στο χώμα, θα της δίνουμε αραιό λίπασμα από τον Απρίλιο μέχρι και το Σεπτέμβριο κάθε 3 εβδομάδες περίπου. Οι κλίβιες του ... χώματος θα χρειαστούν μόνο δύο δόσεις λιπάσματος τον Απρίλιο και το Σεπτέμβριο.

Εφ όσον όλα πάνε καλά η κλίβια ανθίζει την άνοιξη και το άνθη της κρατούν για 5-6 εβδομάδες ή και περισσότερο. Οταν τα δούμε να μαραίνονται έχουμε δύο επιλογές: να τα κόψουμε ή να τα αφήσουμε να εξελιχθούν σε καρπούς. Αν τα αφήσουμε, τότε θα μετασχηματιστούν σε καρπούς δηλαδή μικρές, βυσινί, γυαλιστερές μπαλίτσες. Μ' αυτό τον τρόπο, την επόμενη άνοιξη πάνω στο φυτό μας θα υπάρχουν ταυτόχρονα οι καρποί της περσινής χρονιάς και τα άνθη της φετινής.  

Τα φετινά άνθη και οι περσινοί καρποί (φωτ. Τ.Α.)

Το πιο συνηθισμένο πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπίσουμε με την κλίβια είναι να την σαπίσουμε απ' το πολύ πότισμα. Το δεύτερο, είναι οι ψώρες που χώνονται ανάμεσα στα φύλλα της. Ομως εφ' όσον ο χώρος που βρίσκεται το φυτό αερίζεται καλά δεν θα μας απασχολήσουν. 

Ενα άλλο ζήτημα που συχνά απασχολεί όσους έχουν μία ή περισσότερες κλίβιες είναι η ανθοφορία. Πολλοί παραπονιούνται ότι την αγοράζουν ανθισμένη και αυτή δεν κάνει άνθη την επόμενη χρονιά. Υπάρχει όμως ένα μυστικό για να ανθίζει η κλίβια, το οποίο θα αποκαλύψουμε σε ... επόμενο δημοσίευμα. 

Κάποιος ρώτησε 21. Το ρυγχόσπερμο ξανά.

Φαίνεται ότι το ρυγχόσπερμο είναι ο πρωταθλητής των προβλημάτων, τουλάχιστον σε αυτό εδώ το μπλογκ. Και είναι περίεργο γιατί είναι ένα φυτό που δεν έχει πολλούς εχθρούς. Αρα κάτι δεν πάει καλά με τη φροντίδα του. Ενας ανώνυμος αναγνώστης έθεσε το παρακάτω ερώτημα. Πιστεύω πως, δυστυχώς, και άλλοι μπορεί να αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.

«Εχω και εγώ ένα ρυγχόσπερμο στο μπαλκόνι μου, συγκεκριμένα 2 σε μια μεγάλη ζαρντινιέρα. Το πρόβλημα είναι ότι και τα 2 φυτά δεν αναπτύσσονται σχεδόν καθόλου. Ενώ έχουν αρχίσει να βγάζουν καινούργια φυλλαράκια, δεν κρατάνε τα φύλλα. Επίσης, από πέρυσι πέφτουν συνέχεια τα όποια φύλλα τους και έχουν ξεραθεί πολλά από τα κλαδιά τους. Γενικά δεν είδα αυτή την ταχεία ανάπτυξη που υποθετικά θα είχε το φυτό. Σημειωτέον ότι είχα καλύψει το έδαφος της ζαρντινιέρες με λευκές πέτρες και προχθές τις έβγαλα όλες, μήπως βοηθήσει. Εχω βάλει και λίπασμα παλιότερα αλλά δεν είδα καμία ουσιαστική βελτίωση. Δεν φαίνεται να είναι προσβεβλημένα από κάποιο έντομο, απλά έχουν μια εικόνα αρρωστημένου και καχεκτικού φυτού. Τι μου προτείνετε να κάνω; Είμαι ένα βήμα από το να τα ξεριζώσω και να πάρω καινούργια.

Ευχαριστώ!»

Η απάντηση αμέσως μετά τη φωτογραφία. 

Το ρυγχόσπερμο δεν είναι από τα «δύσκολα» φυτά,  με την έννοια ότι οι απαιτήσεις του είναι εύκολο να ικανοποιηθούν. «Δύσκολη» είναι η γαρδένια, για παράδειγμα. Το κρύο την ενοχλεί· ο ήλιος την ενοχλεί· δεν της αρέσει ούτε το πολύ πότισμα αλλά ούτε και το λίγο· τα πολλά άλατα στη γλάστρα την ενοχλούν· θέλει όξινο χώμα ενώ έχει και ένα σωρό εχθρούς που την τρώνε. Συγκριτικά, το ρυγχόσπερμο είναι πολύ λιγότερο απαιτητικό. 

Το βέβαιο είναι ότι κάτι δεν κάνετε καλά. Γι' αυτό δώστε προσοχή στο πότισμα και στη λίπανση. Δείτε, τι από τα παρακάτω δεν γίνεται όπως πρέπει και δώστε στα φυτά σας ακόμη μια ευκαιρία: 

• Ποτίζετε μόνον εφ όσον διαπιστώσετε ότι το χώμα της ζαρντινιέρας είναι στεγνό. Θα καταλάβετε τι συμβαίνει απλώς ακουμπώντας το χώμα με το χέρι σας.

• Αν το χώμα της είναι μονίμως υγρό, δηλαδή το νερό λιμνάζει μέσα στη ζαρντινιέρα, τότε αρχικά το φυτό σας θα χάσει αρκετά φύλλα του και μετά σιγά-σιγά θα μαραθεί. Επομένως το νερό του ποτίσματος πρέπει να στραγγίζει από τις τρύπες της ζαρντινιέρας. 

• Το ρυγχόσπερμο δεν αντέχει πάρα πολύ στην ξηρασία. Αν κάποια περίοδο αμελήσετε το πότισμά του στην αρχή θα χάσει πολλά φύλλα και αν συνεχίσει να μένει απότιστο θα ξεραθεί εντελώς. 

• Οταν το ρυγχόσπερμο είναι σε γλάστρα του δίνουμε λίπασμα κάθε 2-3 εβδομάδες, από το Μάρτιο μέχρι και τον Ιούνιο και από το Σεπτέμβριο μέχρι και τον Οκτώβριο. Σε περιοχές με παγωνιές οι λιπάνσεις αρχίζουν λίγο αργότερα και σταματούν λίγο νωρίτερα. 

• Γενικά σε γλαστρικά φυτά χρησιμοποιούμε είτε υγρό λίπασμα είτε σε μορφή σκόνης. Το λίπασμα πρέπει να περιέχει όλα τα θρεπτικά στοιχεία αλλά και ιχνοστοιχεία. Για παράδειγμα, ένα «λίπασμα για ανθοφόρα» απ' αυτά που κυκλοφορούν στην αγορά είναι κατάλληλο.

• Μια καλή θέση για να βάλετε τη ζαρντινιέρα με το ρυγχόσπερμο πρέπει να είναι υπήνεμη και προστατευμένη από τον καυτό μεσημεριανό και απογευματινό ήλιο του καλοκαιριού. 

Δείτε ακόμη: 

Τα μυστικά του ρυγχοσπέρματος                 
Γιατί κιτρινίζει το ρυγχόσπερμο;

Θειαφιστήρια

Μια και τώρα είναι η εποχή που θειαφίζουμε τριανταφυλλιές και άλλα φυτά, πιστεύτω ότι το θέμα «θειαφιστήρια» είναι επίκαιρο. 

Το θειαφιστήρι είναι ένα εργαλείο με το οποίο ρίχνουμε το θειάφι σε μορφή σκόνης επάνω στα φυτά όταν το χρειάζονται. Στην αγορά υπάρχουν διαφόρων τύπων θειαφιστήρια. Στις φωτογραφίες βλέπουμε δύο απ' αυτά. 

Δύο παλιά θειαφιστήρια. Το δεξί είναι μεταλλικό και είναι ίδιο με τα σημερινά πλαστικά θειαφιστήρια. 

Κατά τη γνώμη μου το καλύτερο είναι εκείνο με τη μεγάλη «μύτη». Στη φωτογραφία είναι το αριστερό. Μ' αυτό μπορείς εύκολα να στείλεις το θειάφι ακόμη και στο κάτω μέρος των φύλλων. Για να εκτοξευτεί το θειάφι ανοιγοκλείνεις τα δύο χερούλια του. Ομως, παιδεύεσαι λιγάκι όταν πρέπει να το γεμίσεις με θειάφι. Το πράσινο θειαφιστήρι δεξιά, γεμίζει εύκολα και είναι επίσης εύκολη η χρήση του, αλλά δεν μπορείς να κατευθύνεις με ακρίβεια το θειάφι εκεί που θέλεις. Πάντως κάνει καλά τη δουλειά του. 

Τα συγκεκριμένα εργαλεία είναι παλιά, το πορτοκαλί μάλιστα είναι πολύ παλιό. Σήμερα στην αγορά κυκλοφορούν θειαφιστήρια και των δύο τύπων. Αυτά που είναι ίδια με το «πράσινο» σήμερα φτιάχνονται από πλαστικό. Προσέξτε κάτι με αυτά, στο εσωτερικό τους έχουν ένα-δύο χαλικάκια. Αυτά δεν τα ξέχασε κάποιος εκεί αλλά τα έβαλαν επίτηδες. Χρειάζονται για να ξεκολλούν το θειάφι από τα εσωτερικά τοιχώματα του θειαφιστηριού. 

Τέλος, το αυτοσχέδιο θειαφιστήρι με την νάιλον κάλτσα που δένουμε σε ένα καλάμι, έχει μηδενικό κόστος και είναι εύχρηστο, αλλά έχει και ένα μεγάλο μειονέκτημα: είναι αδύνατον να θειαφίσεις με αυτό την κάτω επιφάνεια των φύλλων.  

Ερασιτέχνης Κηπουρός 22

Το νέο τεύχος του Ερασιτέχνη Κηπουρού είναι στα περίπτερα. 

Να μερικά από τα θέματα του: 

Βάζουμε άρωμα στον κήπο, επιλέξτε ανάμεσα σε 20 θάμνους με άνθη που μοσχοβολούν. 

Η φαρμακευτική αλόη (Aloe vera) στη βεράντα και τον κήπο. 

Διαβάστε ό,τι χρειάζεται να ξέρετε για υγιείς γαρδένιες.

Το ιπποφαές στον κήπο μας. 

Καρπούζια παραγωγής μας για το καλοκαίρι.                              

Τα ραπανάκια γίνονται και στη ζαρντινιέρα. 

Γνωρίστε 7 βιοδυναμικά φυτά και τα οφέλη τους για τον κήπο και τον άνθρωπο. 

Γεμίστε χρώμα τον κήπο και τη βεράντα με τη βερμπένα. 

Η ευωδιαστή μηλίτσα ή βεϊγκέλα. 

Δυο κομψά φυτά εσωτερικου χώρου, η κολουμνέα και η κροκόχρωμη καλαθέα. 

Οι μαργαρίτες του ελατοδάσους λέγονται, δωρόνικα.  

Ενας άνθρωπος των φυτών, η  Δρ. Ελένη Μαλούπα, εξηγεί πως μπορούμε να έχουμε οικονομικά οφέλη από την  ελληνική χλωρίδα.

Ανθοδεσία 

Η Νίνα Ιωαννίδου (Fleria) «φέρνει» βιολέτες στο Πασχαλινό τραπέζι και φτιάχνει ένα μυρωδάτο στεφάνι για την Πρωτομαγιά.

Πάρτε ιδέες! 

Ανοιξιάτικες συνθέσεις φυτών. Κήπος στην Αττική. Κτήμα στη Νεμέα. Χλοοτάπητας στο μπαλκόνι. 

Φυτοπροστασία

Παγίδες εντόμων. Ποιές είναι, ποιά έντομα παγιδεύουν, ποιά φυτά προστατεύουν, πού τις βρίσκουμε, πώς φτιάχνουμε μία παγίδα.

Ο Αντρέας Μπαρμπούτσης, μας δείχνει πως να δημιουργήσουμε με απλά υλικά καθημερινής χρήσης, τονωτικά και φυτοπροστατευτικά διαλύματα για τα φυτά του κήπου και της βεράντας. 

Σε ένα ξεχωριστό τεύχος: Φέτος θα έχουμε τις δικές μας ντομάτες και όχι μόνο! Τα καλοκαιρινά λαχανικά από τη φύτευση μέχρι τη συγκομιδή. 

Κερδίστε μια τριανταφυλλιά και ένα εκπτωτικό κουπόνι!  

Για να επισκεφθείτε την σελίδα του Ερασιτέχνη Κηπουρού στο Facebook πατήστε εδώ.
Για να δείτε τα περιεχόμενα του τεύχους 21 πατήστε, εδώ.

Βολβοί που φυτεύονται την άνοιξη

Η ιδιαιτερότητα που έχουν τα βολβωδη φυτά είναι ότι ενώ λειτουργούν ως ετήσια στην πραγματικότητα είναι πολυετή. Φυτεύεις τον βολβό, βλαστάνει, βγάζει φύλλα και αφού ανθίσει σιγά-σιγά χάνεται. Ομως την επόμενη χρονιά θα είναι πάλι εκεί για να ξανακάνει τον κύκλο του. Μόνο που αυτή τη φορά δεν θα είναι ένα μόνον αλλά λίγο περισσότερα. Θα δούμε δηλαδή 2-3 φυτά. Τη μεθεπόμενη χρονιά θα είναι ακόμη περισσότερα και «πάει λέγοντας». 

Βολβοί, ριζώματα, κόνδυλοι, όλα είναι υπόγεια πολλαπλασιαστικά όργανα μια κατηγορίας φυτών που τα λέμε γενικά, βολβώδη. Αλλα απ' αυτά φυτεύονται το φθινόπωρο για να ανθίσουν την άνοιξη. Μια ακόμη ομάδα φυτεύεται την άνοιξη για να ανθίσει το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, ενώ υπάρχουν και λίγα που φυτεύονται στις αρχές του καλοκαιριού για να ανθίσουν το φθινόπωρο.

Την άνοιξη, φυτεύουμε τα εξής:

Αγάπανθος (Agapanthus sp.):
Υπάρχουν μερικές ποικιλίες και είδη αγάπανθου. Βασική διαφορά τους είναι το χρώμα του άνθους, μοβ ή λευκό. Στην αγορά θα βρούμε και έτοιμα, δηλαδή μεγαλωμένα φυτά αγάπανθου. Είναι, φυσικά, λίγο ακριβότερα απ' το ρίζωμα.

Αγάπανθος στο Διομήδειο Βοτανικό Κήπο (φωτ. Τ.Α.)

Γλαδιόλα (Gladiolus sp.):

Τα άνθη έχουν μεγάλη ποικιλία χρωμάτων. Οι βολβοί μπαίνουν σε υπήνεμη θέση γιατί τα φυτά αποκτούν ύψος περίπου 1 μ., επομένως είναι πολύ πιθανό να χρειαστούν στήριξη με κάποιο λεπτό καλάμι.

«Αγριες» γλαδιόλες. Το συγκεκριμένο είδος είναι αυτοφυές στην Ελλάδα. (φωτ. Τ.Α.)                                      

Κάλλα (Zantedeschia aetiopica): 

Ιδανική για σκιερές θέσεις, τα άνθη της έχουν ένα από τα «λευκότερα λευκά» της Φύσης. Ομως υπάρχουν και ποικιλίες με ροζ και φούξια αποχρώσεις.

Οι κάλλες συνηθίζεται να φυτεύονται δίπλα σε λιμνούλες, όμως αυτό δεν είναι κανόνας. Εδώ στο Αλσος της Κηφισιάς (φωτ. Τ.Α.) 

Κάννα (Canna sp.): 

Εντυπωσιακά άνθη και εντυπωσιακή φυλλωσιά. Επιλέγουμε ποικιλία με βάση το χρώμα του άνθους και το χρώμα του φύλλου.

Κάννα με κόκκινωπά φύλλα και πορτοκαλί άνθη. Σε δεύτερο πλάνο διακρίνεται μια άλλη συστάδα από κίτρινες κάννες με πράσινα φύλλα. Στον Ανθώνα του Διομήδειου Βοτανικού Κήπου. (φωτ. Τ.Α.)

Κι άλλες κάννες στο ίδιο μέρος και πάλι. Στο βάθος διακρίνεται πέργκολα καλυμμένη από βιγνόνια. (Φωτ. Τ.Α.)

Κονδυλώδης μπιγκόνια (Begonia tuberhybrida): Μεγάλα λουλούδια σε πολύ ζωηρά χρώματα. Ευδοκιμεί σε θέσεις φωτεινές αλλά όχι ηλιόλουστες.

Ενα πολύ μικρό δείγμα των λαμπερών χρωμάτων της μπιγκόνιας (φωτ. Τ.Α.)

Λίλιουμ (Lillium): 

Την άνοιξη φυτεύουμε εξωτικές - τροπικές ποικιλίες του όπως είναι οι, Stargazer, Lovita, Concorde. Θα βρούμε πολλές διαφορετικές αποχρώσεις. 

Λίλλιουμ στη σκιά δέντρων. Ο καυτός ήλιος ξεθωριάζει τα χρώματά τους και μειώνει τη διάρκεια της ανθοφορίας. (φωτ. Τ.Α.) 

Ντάλια (Dahlia sp.): 

Στη ντάλια δεν αρέσει ούτε η έντονη ζέστη αλλά ούτε και το δυνατό κρύο. Καταπληκτικά λουλούδια σε πάρα πολλά διαφορετικά χρώματα. 

Ντάλιες σε φυτώριο. Τα «έτοιμα» μεγαλωμένα φυτά είναι οπωσδήποτε ακριβότερα από τους κονδύλους.  (φωτ. Τ.Α.) 

Πολύανθος ή διατσίντο (Polianthes tuberosa): 

Οι κόνδυλοί του φυτεύονται το Μάιο σε βάθος 5 εκ. περίπου. Θα ανθίσουν 2-3 μήνες μετά περίπου κάνοντας λευκά και έντονα αρωματικά άνθη.  

Φρέζια (Freesia sp.):                                                                      Μπορούμε να φυτέψουμε μόνο στη βόρειο Ελλάδα, στα νότια φυτεύεται το φθινόπωρο. Κάνουν αρωματικά άνθη σε αποχρώσεις του λευκού, κίτρινου, μοβ, ροζ και φούξια. 

Κάποιος ρώτησε 20. Φυτά κατάλληλα για την είσοδο.

Ο αναγνώστης του μπλογκ Γ.Ο. θέλει να μάθει τι θα μπορούσε να φυτέψει σε δύο, μάλλον δυσπρόσιτες, γλάστρες. Ψάχνει δηλαδή για φυτά με μικρές ανάγκες συντήρησης. 

1. Πάνω στις δύο κολώνες της κεντρικής εξώπορτας στην αυλή του σπιτιού μου, θα ‘θελα να τοποθετήσω δύο πηλινες (;) μεγαλούτσικες γλάστρες και αναρωτιώμουν ποια φυτά είναι ιδανικά για τέτοιο εγχείρημα. Δεν θα ‘θελα να ‘ναι σκέτο πράσινο, αλλά απ’ την άλλη ούτε και κάτι μονοετές όπου κάθε χρόνο θα πρέπει να κατεβάζω τις γλάστρες από εκεί ψηλά. Θα μπορούσατε να μου προτείνετε κάποια φυτά; 

2. Στο πίσω μέρος της αυλής έχω 10 πορτοκαλιές και θέλω να σπείρω κάποιο εδαφοκαλυπτικό φυτό, συγκεκριμένα τη διχόνδρα. Ομως θέλω να αφήσω χώρο γύρω απ’ τα δέντρα ώστε να τα ποτίζω και να τα λιπαίνω. Με ποιο διαχωριστικό τρόπο θα μπορούσα να το κάνω αυτό; Σκέφτηκα το φράχτη από ξύλινα πασαλάκια, αλλά τα μέτρα που χρειάζομαι είναι πολλά και το κόστος μεγάλο. Εχετε καμιά ιδέα; 

Ευχαριστώ πολύ και να έχουμε όμορφη Ανοιξη! 

Γ.Ο. 

Να αρχίσουμε απ’ τα εύκολα, δηλαδή το Νο 2. Αυτό με τον ξύλινο φράχτη καλά κάνατε και το απορρίψατε. Εκτός από το ότι για τις 10 πορτοκαλιές θα χρειαστείτε πάνω από 120 μ. φράχτη, το αποτέλεσμα δεν θα είναι και βολικό στην πράξη καθώς θα υπάρχει ένα εμπόδιο, έστω και χαμηλό, μέσα στο περιβόλι σας. Η λύση είναι πιο απλή. Μια φορά το χρόνο θα κάνετε ένα σκάλισμα γύρω απ’ τα δέντρα. Ετσι κι αλλιώς θα πρέπει να έχουν γύρω τους έναν λάκκο για το πότισμα. Οσο για το λίπασμα μη σας απασχολεί. Θα το μοιραστούν τα δέντρα και η διχόνδρα. 

Με το Νο1 τα πράγματα είναι πιο ... περίπλοκα  γιατί υπάρχουν πολλές επιλογές. Κατ’ αρχήν, αγοράστε καλής ποιότητας πήλινες γλάστρες για να μη χαλάσουν από την εναλλαγή των καιρικών συνθηκών ή τσιμεντένιες, τις οποίες δυστυχώς δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να βρει κανείς. Οι «παλιοί» σε περιπτώσεις όπως η δική σας χρησιμοποιήσουν είτε πέτρινες γλάστρες ή αυτές από μαντέμι που βρίσκουμε πια μόνο στα παλαιοπωλεία. Υποθέτω πως αμφότερες θα είναι μάλλον ακριβές. 

Στην 2η ερώτηση τη σχετική με τα φυτά τώρα. Υποθέτω ότι ψάχνουμε για κάτι που θα έχει μικρές ανάγκες συντήρησης. Ομως θα πρέπει να ξέρετε πως, ακόμη και αν διαλέξετε κάτι πάρα πολύ ανθεκτικό και πολυετές και πάλι θα πρέπει να ασχοληθείτε με αυτό έστω 1-2 φορές το χρόνο, αν όχι για κάτι άλλο, τουλάχιστον για να καθαρίσετε τη γλάστρα από τα αγριόχορτα. 
Δύο πολυετή φυτά που μπορώ να σκεφτώ ότι θα αντέχουν, στην ξηρασία, στο κρύο, στη ζέστη, στον ήλιο, στη βροχή ίσως και στο χιόνι της νότιας Ελλάδας (αν ο κήπος σας έχει 10 πορτοκαλιές δεν πιστεύω να βρίσκεται σε περιοχή με παγωνιές), είναι ο αθάνατος και το καλλωπιστικό σπαράγγι. 

Ο αθάνατος (Agave americana) θα δυσκολευτεί λίγο αν βρίσκεται στη σκιά. Αντέχει άνετα ακόμη και κάτω από τους -10 ℃. Μία φορά το χρόνο θα πρέπει να αφαιρείτε τις παραφυάδες του για να είναι εμφανίσιμος. Αν του κάνετε και 1-2 ποτίσματα το καλοκαίρι, θα είναι μια χαρά. Δείτε και το Κάκτοι και παχύφυτα που αντέχουν στο κρύο.

Ο «κλασσικός» αθάνατος. Υπάρχει και  δίχρωμη, κίτρινη και πράσινη, ποικιλία του. 

Ενας πιο «ψαγμένος» αθάνατος, η αγαύη νίγκρα (Agave nigra). 

Το καλλωπιστικό σπαράγγι (Asparagus sprengeri) φτιάχνει βλαστούς που κρέμωνται προς τα κάτω. Αν και αντέχει στην ξηρασία θα χρειαστεί, το καλοκαίρι πάντα, λίγα ποτίσματα παραπάνω απ΄τον αθάνατο για να είναι καταπράσινο. Επίσης μία φορά το χρόνο θα κόβετε όσα από τα κλαδιά του ξεραίνονται φυσιολογικά. 

Το καλλωπιστικό σπαράγγι. (φωτ.Τ.Α.)

Κατάλληλη επίσης είναι και η νάνα αγγελική (Pittosporum tobira Nanum) με την προϋπόθεση ότι θα την ποτίζετε τακτικά το καλοκαίρι. Δεν θέλει κλάδεμα, είναι πάντα πράσινη και το σχήμα της είναι μάλλον σφαιρικό.  

Η διμορφοθήκη με τους μακρείς βλαστούς που γεμίζουν λουλούδια κάποια στιγμή την άνοιξη, θα μπορούσε να ταιριάξει εκεί αλλά, θα χρειαστεί την προσοχή σας για το πότισμα και τις φροντίδες σας για κλαδέματα και λιπάνσεις. 

Διμορφοθήκη (φωτ.Τ.Α.)

Πλαστικό γκαζόν

Τον τελευταίο καιρό είδα να διαφημίζεται ο πλαστικός χλοοτάπητας ως οικονομική λύση για να πρασινίσει ο κήπος. Μάλιστα μία απ' τις διαφημίσεις προτείνει να αγοράσουμε κουρευτική μηχανή για τη χλόη, (σε πολύ καλή τιμή, είναι αλήθεια) και αμέσως μετά πλαστικό γκαζόν! Λες και πρόκειται να κουρέψουμε ποτέ το πλαστικό. 

 

Με την ευκαιρία αυτή ας πούμε μερικά πράγματα που μάλλον πρέπει να γνωρίζει κανείς για αυτόν, πριν την αγορά. Η πλαστική χλόη χρειάζεται πλύσιμο με νερό για να είναι καθαρή και κυρίως για να δροσίζεται επειδή, ειδικά το καλοκαίρι αναπτύσσονται πολύ υψηλές θερμοκρασίες στην επιφάνειά της. 

Τα γήπεδα όπου παίζεται επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχουν φυσικό χλοοτάπητα. Οι τεχνητοί βρίσκονται κατά κανόνα σε περιοχές με ιδιαίτερα αντίξοες καιρικές συνθήκες, πολύ βαρύ χειμώνα δηλαδή. Οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές δεν ρισκάρουν εύκολα το επαγγελματικό τους μέλλον πάνω στη σκληρή επιφάνεια του πλαστικού. (φωτ. Τ.Α.)  

Οσοι έχουν παίξει ποδόσφαιρο στα διάφορα γηπεδάκια 5 x 5 ξέρουν καλά πόσο ζεστή είναι η επιφάνεια του γηπέδου το καλοκαίρι, όταν ομως δεί κάνεις και τα αποτελέσματα μετρήσεων μάλλον σοκάρεται. Το Brigham Young University (BYU) στη Γιούτα των ΗΠΑ μέτρησε μία μέρα του Ιουνίου τις εξής θερμοκρασίες: 

47,2 ℃ (117 ℉, βαθμοί Φαρενάιτ) στην επιφάνεια τεχνητού χλοοτάπητα. 

25,5 ℃ (78 ℉) επάνω σε φυσικό χλοοτάπητα. 

43,3 ℃ (110 ℉) στην άσφαλτο. 

Υπάρχουν άφθονες μελέτες για το θέμα αυτό και μπορεί κανείς να τις βρει εύκολα στο διαδίκτυο. Στο τέλος του κειμένου υπάρχουν σχετικοί σύνδεσμοι.

Τελικά, δεν μπορώ να καταλάβω πως ένα υλικό, η πλαστική χλόη, που φτιάχτηκε με σκοπό να εξυπηρετηθούν αθλητικές δραστηριότητες σε περιοχές με πολύ ψυχρό χειμώνα μπορεί να έχει εφαρμογή σε έναν οικιακό κήπο. Και το πράγμα γίνεται ακόμη πιο ακατανόητο αν σκεφτεί κανείς ότι στη χώρα μας το καλοκαίρι θερμοκρασία στη σκιά μπορεί να ανέβει πάνω από τους 33 - 35 ℃. Τι βαθμούς θα «πιάνει» εκείνη την ώρα το τεχνητό γκαζόν, 50 - 60 ℃; Και ποιός θα πατάει εκεί πάνω; 

Το φυσικό χόρτο θέλει κούρεμα το πλαστικό όμως; (φωτ. Τ.Α.)

Ισως ο πλαστικός χλοοτάπητας να μπορούσε να έχει θέση σε έναν κήπο μόνον συμπληρωματικά σε σημεία όπου δεν μπορεί να ζήσει κάποιο φυτό και εμείς θέλουμε να υπάρχει εκεί κάτι πράσινο. Για παράδειγμα, με ένα κομμάτι πλαστικού «γκαζόν» να καλύψουμε ένα αντιαισθητικό καπάκι φρεατίου. Αν πρόκειται όμως να βάλουμε πλαστικό χορτάρι στον κήπο γιατί να μη βάλουμε και πλαστικούς θάμνους; 

Δείτε για τις θερμοκρασίες και άλλα θέματα σχετικά με το πλαστικό γκαζόν σε αθλητικούς χώρους: 

• Fact Sheet: Crumb-Rubber Infilled Synthetic Turf Athletic Fields και Synthetic surface heat studies των Williams and Pulley το 2002.

• Synthetic turf heat evaluation — progress reportΕρευνα του 2012 των Serensits and McNitt για το Penn State University με θέμα την εκτίμηση της θερμοκρασίας στην επιφάνεια διαφόρων τύπων τεχνητής χλόης. Περιλαμβάνεται και σύγκριση με την θερμοκρασία του αέρα. 

• Πατώντας εδώ οδηγούμαστε στην ιστοσελίδα του Penn State University όπου υπάρχει κατάλογος περισσότερων σχετικών μελετών.

Εργασίες του Απριλίου

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

Σπέρνουμε τα καλοκαιρινά λαχανικά (ντομάτα, αγγούρι, πιπεριά κ.λπ.) καθώς και βασιλικό.

Βολβοί και ριζώματα που φυτεύονται τώρα για να ανθίσουν το καλοκαίρι: Γλαδιόλα, μυγγέ (το λένε και κονβαλάρια), ντάλια, κονδυλώδη μπιγκόνια, κάννα, κάλλα και κροκόσμια. 

Εποχικά ανθοφόρα που σπέρνονται τώρα για να ανθίσουν το καλοκαίρι: Βιολέτα, κατιφέ, λαβατέρα, νεμέζια, σελόζια (λειρί του κόκκορα), μοσχομπίζελο, δειλινό (νυχτολούλουδο), κόσμος, πορτουλάκα, ζίνια. 

Κλαδεύουμε μετά την ανθοφορία: φορσύθια, τσιντόνια, βιβούρνο τίνους, κίτρινο γιασεμί, τεύκριο κ.ά.

Πολλαπλασιάζουμε με καταβολάδες αναρριχώμενα όπως, τα γιασεμιά, το ρυγχόσπερμα, το αγιόκλημα κ.ά.

Βάζουμε ειδικό λίπασμα στις ορτανσίες αν θέλουμε να γίνουν μπλε τα άνθη τους. 

Μεταφυτεύουμε σε μεγαλύτερη γλάστρα όποιο φυτό έχει ανάγκη. 

Δίνουμε τακτικά, ανά 2-3 εβδομάδες, λίπασμα στα γλαστρικά φυτά. 

Αν οι καιρικές συνθήκες το επιβάλλουν, ίσως χρειαστεί να ποτίζουμε πιο συχνά. 

Αν δούμε σημάδια έναρξης της βλάστησης στους κάκτους και τα άλλα παχύφυτα μπορούμε πια να αρχίσουμε να τους δίνουμε αραιωμένο λίπασμα ή να τα μεταφυτεύσουμε.

Ρίχνουμε θειάφι στις τριανταφυλλιές και στις ορτανσίες για να προλάβουμε ζημιές από το ωίδιο.

Ας έχουμε το νου μας για να προλάβουμε τροφοπενίες σιδήρου σε γαρδένιες, ορτανσίες και καμέλιες. 

Ψεκάζουμε με χαλκό τα ελαιόδεντρα για προστασία από το κυκλοκόνιο.

Καταπολεμούμε τις μελίγκρες όταν εμφανιστούν.

Πατήστε εδώ για να δείτε τις εργασίες του Μαΐου.