Λουλούδια στην άμμο. Επιτέλους!

Το κρινάκι της θάλασσας (Pancratium maritimum) είναι ένα βολβώδες φυτό που αυτοφύεται σε αμμώδεις παραλίες. Το άνθος του είναι κατάλευκο και αρωματικό. 

Κρινάκι της θάλασσας εκεί που τελειώνει ο χλοοτάπητας και αρχίζει η αμμουδιά (φωτ. Δ.Α.)

Πριν από 12 μήνες περίπου φύτεψα μερικούς «βολβούς» του σε 3 γλάστρες διαμέτρου 30-35 εκ. γεμάτες με άμμο. Μη γνωρίζοντας το κατάλληλο βάθος φύτευσης έβαλα τους βολβούς σε τρία διαφορετικά βάθη. Υπό τον φόβο των σαπισμάτων και έχοντας κατά νου να φτιάξω συνθήκες παρόμοιες με αυτές που υπάρχουν σε μια ελληνική αμμώδη παραλία, τοποθέτησα τις γλάστρες σε θέση ηλιόλουστη. Δεν έβαλα σταλάκτες αυτόματου ποτίσματος. Αυτούς τους 12 μήνες πότισα 3-4 φορές, δίνοντας πολύ λίγο νερό, όταν κατά την περίοδο της άνοιξης μου φάνηκε πως είχαμε ανομβρία. Δηλαδή βασίστηκα στο νερό των βροχών για το πότισμα ή με άλλα λόγια ... ξέχασα τα κρινάκια της θάλασσας και δεν ασχολήθηκα με αυτά. 

Στις αρχές της άνοιξης του 2015 (φωτ. Τ.Α.)

Στις αρχές του Σεπτέμβρη μέσα στις γλάστρες υπήρχαν μόνον 1-2 φύλλα που είχαν σχηματιστεί νωρίτερα, όμως μέσα σε δυο εβδομάδες εμφανίσθηκε και αναπτύχθηκε ανθικό στέλεχος και ... να το λουλούδι. 

Αυτή γλάστρα είναι ίδια της προηγούμενης φωτογραφίας (φωτ. Τ.Α.)

Στις παραλίες τα κρινάκια της θάλασσας ανθίζουν απ' τα μέσα του καλοκαιριού μέχρι και τον Οκτώβριο, ανάλογα με το κλίμα της περιοχής. Στη βεράντα μου έπρεπε να έρθει ο Σεπτέμβριος για να δω άνθη. Υποψιάζομαι ότι η δυνατές ζέστες του Αυγούστου και κάποιες σύντομες καλοκαιρινές μπόρες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανθοφορία.

Από ώρα σε ώρα θα ανοίξει και αυτό το λουλούδι (φωτ. Τ.Α.)

Κεράκι για δυνατό άρωμα και ζωηρή βλάστηση

Το κεράκι ή Χόγια (Hoya carnosa) είναι ένα αειθαλές αναρριχώμενο φυτό κατάλληλο για καλλιέργεια σε γλάστρα. Μπορεί να φτάσει τα 4 - 4,5 μ. σε ύψος,  όμως για να σκαρφαλώσει χρειάζεται στήριξη μια και δεν έχει ειδικά όργανα (π.χ. βεντούζες). 

Η υφή της επιφάνειας των πετάλων θυμίζει πολύ το κερί,  ίσως γι' αυτό έχει επικρατήσει το  κοινό όνομα, κεράκι. (Φωτ. Τ.Α.)

Απ’ τη στιγμή που θα στηρίξουμε τα βασικά κλαδιά του πάνω σε σύρματα ή μια πέργκολα, τα δευτερεύοντα θα αρχίσουν να πλέκονται μεταξύ τους ή και με τις επιφάνειες στήριξης. Δηλαδή, αφού εξασφαλίσουμε τη βασική στήριξη, το κεράκι βρίσκει το ... δρόμο του. Η βλάστηση του είναι ιδιαίτερα ζωηρή και έτσι είναι πιθανό να αισθανθούμε κάποια στιγμή την ανάγκη να την αραιώσουμε έστω και ελαφρά. Αυτό γίνεται με κλάδεμα το οποίο θα κάνουμε είτε νωρίς την άνοιξη είτε το φθινόπωρο όταν η ανθοφορία αρχίζει να τελειώνει. Το «πώς κλαδεύουμε» είναι απλό: κόβουμε ότι ενοχλεί και μειώνουμε το μήκος όλων των βλαστών κατά το 1/3 ή το 1/4, ανάλογα με το κέφι μας.

Παρατηρήστε τη ζωηρή βλάστηση καθώς και τα άνθη που γέρνουν προς τα κάτω. (φωτ. Τ.Α.)

Τα άνθη εμφανίζονται προς το τέλος της άνοιξης και διατηρούνται μέχρι και το φθινόπωρο. Είναι λευκά και ροζ και έχουν ένα μάλλον «βαρύ» και γλυκό άρωμα. 

Ενα ακόμη ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που έχουν τα άνθη της χόγιας (Hoya carnosa) είναι το βάρος τους, γι' αυτό και τα βλέπουμε να γέρνουν προς τα κάτω. (φωτ. Τ.Α.)

Πρόκειται για τροπικό φυτό που δεν επιβιώνει σε περιοχές με παγωνιές. Όταν το θερμόμετρο πέσει κάτω από το 0 C αρχίζει να εμφανίζει ζημιές. Προτιμά θέσεις υπήνεμες και ημισκιερές ή τουλάχιστον προστατευμένες από τον καυτό μεσημεριανό ήλιο του καλοκαιριού. Αν το φυτέψουμε σε γλάστρα πρέπει να του βρούμε μία μόνιμη θέση για να μένει εκεί όλο το χρόνο. Μην ξεχνάμε, οι γλάστρες με αναρριχώμενα δύσκολα μετακινούνται. Στη γλάστρα χρησιμοποιούμε χώμα «εξωτερικού χώρου» στο οποίο αναμειγνύουμε 1-2 χούφτες ελαφρόπετρα για να καλύτερη στράγγιση. Στον κήπο φυτεύεται σε έδαφος, πλούσιο σε οργανική ουσία με ικανοποιητική στράγγιση, δηλαδή σε θέσεις όπου δεν λιμνάζει νερό.  

Η κίτρινη μελίγκρα πάνω στο κεράκι. (Φωτ. Τ.Α.)

Πάνω στο κεράκι είναι πολύ συνηθισμένο να βρούμε ένα είδος κίτρινης μελίγκρας. Φαίνεται ότι το συγκεκριμένο έντομο και το συγκεκριμένο φυτό έχουν αναπτύξει μία σχέση συμβίωσης. Δεν γνωρίζω αν η σχέση είναι ισότιμη, αλλά το φυτό δεν δείχνει να υποφέρει. Όμως είναι βέβαιο ότι η εμφάνισή του μειώνεται λόγω του μελιτώματος της μελίγκρας γιατί πάνω του κολλάει η πανταχού παρούσα σκόνη ενώ εμφανίζονται και τα μαύρα σημάδια των μυκήτων της καπνιάς. Για την καταπολέμηση της μελίγκρας δείτε εδώ.

Η βαμβακάδα, αν εμφανιστεί, είναι πιο σοβαρό πρόβλημα επειδή κάνει ζημιά στο φυτό. 

Το πιο συνηθισμένο είδος κεριού στην αγορά είναι η Hoya carnosa,  όμως δεν είναι καθόλου δύσκολο να βρούμε και την Hoya lanceolata που εικονίζεται εδώ. (Φωτ. Τ.Α.)

Συγκριτικά με την Hoya carnosa, τα φύλλα της Hoya lanceolata είναι πιο λεπτά , οι ταξιανθίες είναι μικρότερες αλλά τα ανθάκια μεγαλύτερα (Φωτ. Τ.Α.) 

Μυρτιά

Η περίπτωση του αρχάριου κηπουρού που είναι ταυτόχρονα τεμπέλης μου φαίνεται λίγο απίθανη, γι’ αυτό και την παραβλέπω. Όμως οι περιπτώσεις του αρχάριου κηπουρού ή του τεμπέλη κηπουρού είναι πολύ συνηθισμένες και με ενδιαφέρουν αμφότερες. Ειδικά για τη δεύτερη έχω προσωπικό ενδιαφέρον.Γι’ αυτό και μ’ αρέσει να ασχολούμαι με φυτά που ταιριάζουν στις περιπτώσεις αυτές. Τέτοιο είναι μυρτιά (Myrtus communis).

Μυρτιά. Τα φύλλα της είναι πολύ αρωματικά (Φωτ. Τ.Α.)

Κλαδέματα, δεν θα χρειαστεί να της κάνουμε γιατί η ομορφιά της μυρτιάς βρίσκεται και στο φυσικό της σχήμα που είναι σφαιρικό. Όταν είναι ανθισμένη μοιάζει με βαθυπράσινη μπάλλα διάστικτη από λευκά μυρωδάτα «αστεράκια», τα λουλούδια της δηλαδή.

Τα λευκά μπαλάκια είναι μπουμπούκια (φωτ. Τ.Α.)

Αντέχει πολύ στην ξηρασία, οπότε δεν θα ασχοληθούμε ιδιαίτερα με το πότισμά της. Όπως τα περισσότερα φυτά έχει εχθρούς (κοκκοειδή συνήθως) και υποφέρει από ασθένειες (κηλιδώσεις φύλλων συνήθως) αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι το ευαίσθητο φυτό που θέλει όλη την ώρα ψεκασμούς και φροντίδες. Με άλλα λόγια είναι απίθανο να προβληματιστεί όποιος επιλέξει τη μυρτιά για τον κήπο του. Επιπλέον η παρουσία της στην Ελλάδα (και άλλες μεσογειακές χώρες) απ’ την αρχαιότητα φανερώνει ότι είναι πολύ καλά προσαρμοσμένη στο κλίμα μας.

Σύντομες πληροφορίες

Μυρτιά Myrtus communis 

Αειθαλής θάμνος. 

Ύψος και διάμετρος μέχρι 3 μ. 

Θέση ηλιόλουστη σε έδαφος που στραγγίζει καλά. 

Ευδοκιμεί και σε γλάστρες. Δεν αγαπά τις πολλές μεταφυτεύσεις. 

Κατάλληλη για φυτεύση κοντά σε πισίνες. Φυτεύεται σε ομάδες με άλλους θάμνους, μεμονωμένη ή σε μπορντούρες με φυσικό σχήμα.

Μια μυρτιά φυτεμένη με πολύ κόπο πάνω  σε σχεδόν  κάθετη πλαγιά. (Φωτ. Τ.Α.)