Στην Ανθοκομική της Κηφισιάς

Είναι μερικά φυτά που περιμένει κανείς να βρει σε μια εμπορική ανθοκομική έκθεση. Δηλαδή, τριανταφυλλιές, πολύχρωμα εποχικά, μπουγκανβίλιες και όλα τα ευπώλητα είδη φυτών, όπως το ρυγχόσπερμο για παράδειγμα, δεν μπορεί να λείπουν απ' τους «πάγκους» των πωλητών. Όμως απ' την παλιότερη ανθοκομική έκθεση της χώρας περιμένεις κάτι παραπάνω. Αυτά τα παραπάνω που είδα στην 61η Ανθοκομική Έκθεση της Κηφισιάς θα δείξω στη συνέχεια. Φυσικά η επιλογή είναι εντελώς υποκειμενική και περιλαμβάνει ό,τι μου έκανε εντύπωση. Φοβάμαι πως κάτι θα μου ξέφυγε αλλά και έτσι να 'ναι θα το συμπληρώσω αύριο. 

Αδένιουμ, ένα ξαδερφάκι της πικροδάφνης πολύ πιο εντυπωσιακό αλλά με ευαισθησία στο κρύο. (φωτ. Τ.Α.)

Το φυτιλάκι (Ballota acetabulosa) μ' αρέσει πάρα πολύ για την υφή και το χρώμα φύλλων του, το οποίο θέλει έντονο φως για να αναδειχθεί. (φωτ. Τ.Α.) 

Αλστρομέρια, με ανθοφορία φανταχτερή αλλά και γενναιόδωρη. (φωτ. Τ.Α.)

Δύο ποικιλίες μπιλμπέργκιας (Billbergia) επάνω και κάτω.  (φωτ. Τ.Α.)  

Η υδρόβια ίριδα στο ζενίθ της ανθοφορίας  (φωτ Τ.Α.)

Μανιτάρια πλευρώτους σε σάκο καλλιέργειας για το σπίτι (φωτ. Τ.Α.)

Και ντοματιές σε σάκο καλλιέργειας για τη βεράντα (φωτ. Τ.Α.)

Η γάτα της ... Ανθοκομικής; (φωτ. Τ.Α.)

Λούσιντουμ. Πράσινο, γυαλιστερό κι ανθεκτικό.

Το λέμε απλώς λούσιντουμ, αλλά είναι ένα βιβούρνο και μάλιστα ποικιλία του πιο συνηθισμένου βιβούρνου, της ψευδοδάφνης δηλαδή. Το επίσημο και διεθνές όνομά του είναι, Viburnum tinus Lucidum. 

Τα νεαρά του φύλλα έχουν γυαλιστερή πράσινη απόχρωση. (Φωτ. Τ.Α.)

Ως προς τη «συμπεριφορά» έχει όλα τα θετικά χαρακτηριστικά της ψευδοδάφνης. Δηλαδή, αντοχή στο κρύο ή τη ζέστη της Ελλάδας και στους ανέμους. Δεν θέλει όλη την ώρα πότισμα μια και έχει ικανοποιητική αντοχή στην ξηρασία (και αν ρωτήσει κανείς: «κάθε πότε θα το ποτίζω;» η απάντηση είναι εδώ). Στον κήπο θα χρειαστεί λίπασμα πλήρες την άνοιξη και το φθινόπωρο. Για τα γλαστρικά λούσιντουμ θα εφαρμόσουμε ότι ισχύει για τη λίπανση των γλαστρικών φυτών.  Λίγες είναι οι αντιξοότητες, δηλαδή εχθροί και ασθένειες, που θα αντιμετωπίσει και όχι ιδιαίτερα σημαντικές. Δεν «νοιάζεται» ιδιαίτερα για τα χαρακτηριστικά του εδάφους, αρκεί αυτό να έχει κάποια γονιμότητα και να στραγγίζει πολύ καλά. Αν το φυτέψουμε σε γλάστρα θα το βάλουμε μέσα σε χώμα «εξωτερικού χώρου». Εκεί, στη γλάστρα δηλαδή, μπορεί να ευδοκιμήσει αλλά λόγω του περιορισμένου χώρου ποτέ δεν θα φτάσει τα 3-4 μ. ύψους που μπορεί να αποκτήσει όταν φυτευτεί στον κήπο. Μπορεί να σταθεί πολύ καλά σε θέσεις ηλιόλουστες αλλά και αυτές που βρίσκονται σε ημισκιά ή στη ελαφριά σκιά.  

Φράχτης από λούσιντουμ σε έναν μάλλον σκιερό κήπο. (φωτ. Τ.Α.)

Μέχρι τώρα το χρησιμοποιούμε κυρίως σε φράχτες για την αειθαλή, πυκνή και γυαλιστερή φυλλωσιά του όμως αυτή δεν είναι αυτή η μόνη χρήση του στον κήπο. Εξ άλλου εκεί, μια και το κλαδεύουμε όλη την ώρα (που λέει ο λόγος) χάνουμε την ευκαιρία να δούμε τα άνθη του που είναι λευκά και εμφανίζονται προς το τέλος της άνοιξης. Αν θέλουμε να τα χαρούμε θα πρέπει να καθυστερήσουμε λίγο το κλάδεμα και να το κάνουμε αφού ανθίσει και πριν πιάσουν οι ζέστες του καλοκαιριού. 

Τα ανθάκια του λούσιντουμ (φωτ. Τ.Α.)

Φυσικά θα μπορούσε κανείς να φυτέψει μια ομάδα λούσιντουμ σε θέσεις «τυχαίες» ή στη σειρά, σε μπορντούρα δηλαδή, και να τα κλαδεύει μία φορά το χρόνο ή ανά δύο χρόνια μόνο και μόνο για να διατηρείται πυκνή η φυλλωσιά τους. Μία ενδιαφέρουσα και βολική χρήση του στις βεράντες είναι η φύτευσή του σε ζαρντινιέρες ή γλάστρες με σκοπό να πετύχουμε την οπτική απομόνωση του χώρου μας. 

Το λούσιντουμ ανταποκρίνεται γρήγορα στα κλαδέματα αποκτώντας πολύ πυκνή φυλλωσιά (φωτ. Τ.Α.)

Σινικός ιβίσκος

Ο σινικός ιβίσκος (Hibiscus rosa-sinensis) είναι ένας αειθαλής θάμνος που θα ευδοκιμήσει μόνον σε περιοχές απαλλαγμένες από παγετούς. Δηλαδή, αν θέλουμε να έχουμε αυτόν τον ιβίσκο σε περιοχές όπου το χειμώνα το θερμόμετρο πέφτει κοντά στο 0 θα πρέπει να τον προστατεύουμε με κάποιο τρόπο. Δείτε εδώ τρόπους προστασίας απ' το κρύο. 

Ο πιο συνηθισμένος σινικός ιβίσκος είναι αυτός με τα κόκκινα άνθη και τη μονή σειρά πετάλων. (φωτ. Τ.Α.)

Φτάνει σε ύψος από 1 έως 3 μ. με περίπου ίδια διάμετρο. Τα άνθη του εμφανίζονται απ' το Μάιο μέχρι και τον Οκτώβριο. Στα φυτώρια θα βρούμε μεγάλη ποικιλία σινικών ιβίσκων που διαφέρουν στο χρώμα των λουλουδιών και στον αριθμό των πετάλων. Υπάρχουν ιβίσκοι με άνθη κόκκινα, κίτρινα, πορτοκαλί, ροζ ή λευκά, μονόχρωμα ή δίχρωμα με μονή ή διπλή σειρά πετάλων. Κρατούν πολύ λίγο, όμως πολύ γρήγορα αντικαθίστανται από καινούργια. 

Θα τον φυτέψουμε σε θέση ηλιόλουστη και προστατευμένη από τον άνεμο και τις χειμωνιάτικες παγωνιές. Θέλει έδαφος με καλή στράγγιση, αφράτο και γόνιμο επειδή χρειάζεται αρκετά θρεπτικά στοιχεία στο έδαφος για να ανθοφορεί και να βγάζει πλούσια φυλλωσιά.  

Το κύριο χρώμα αυτού του ιβίσκου είναι το λευκό ή πολύ απαλό ροζ. Προσέξτε στα αριστερά το μπουμπούκι που είναι έτοιμο να ανοίξει μόλις πέσει το άνθος που είναι τώρα ανοιχτό. (φωτ. Τ.Α.)

Φροντίδες

Για τη λίπανσή του ισχύουν τα συνήθη: Ιβίσκοι φυτεμένοι στο έδαφος παίρνουν λίπασμα άνοιξη και φθινόπωρο. Αυτοί που είναι σε γλάστρα λιπαίνονται κάθε 3-4 εβδομάδες όλο το χρόνο εκτός από τα διαστήματα Ιουλίου - Αυγούστου και Νοεμβρίου - Φεβρουαρίου. Δείτε εδώ λεπτομέρειες για τη λίπανση γλαστρικών φυτών. 

Κλαδεύουμε αφαιρώντας το 1/3 του μήκους των κλαδιών αν θεωρούμε ότι η φυλλωσιά του είναι πολύ αραιή. Το κλάδεμα αυτό γίνεται νωρίς την άνοιξη. 

Ο σινικός ιβίσκος δεν είναι από τα πλέον ανθεκτικά φυτά στην ξηρασία, έτσι καλό είναι να μην τον ξεχάσουμε απότιστο. 

Λίγα προβλήματα

Εκτός από τη δικιά μας αμέλεια, το πιο σημαντικό πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει είναι οι μελίγκρες. Δείτε εδώ μερικά πράγματα για την αντιμετώπισή τους. Το χειμώνα, δεν θα πρέπει να ... τρελλαθούμε αν δούμε τα φύλλα του να χαλάνε, δεν είναι καθόλου περίεργο να συμβεί αυτό αν κάνει λίγο κρύο. 

Χρήση

Στον κήπο συνήθως φυτεύονται σε ομάδες των 3-5 φυτών της ίδιας ποικιλίας για να έχουμε δυνατό αποτέλεσμα. Σε περιοχές με πολύ ήπιους χειμώνες ο σινικός ιβίσκος μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για το σχηματισμό κλαδευόμενης μπορντούρας. 

Ομάδα ιβίσκων μέσα σε χλοοτάπητα. Προσέξτε τους χοντρούς κορμούς στη βάση των φυτών. Είναι προφανές πως πρόκειται για ηλικιωμένα φυτά που κλαδεύτηκαν αυστηρά κάποια στιγμή για να ανανεωθεί και να πυκνώσει η φυλλωσιά τους. (Φωτ. Δ.Α.)