Στη Γεωπονική, της Αθήνας τουλάχιστον, μαθαίναμε για το ιπποφαές στο μάθημα της Ανθοκομίας. Τότε ήταν γνωστό ως καλλωπιστικό φυτό. Τώρα μάθαμε ότι είναι και «υπερτροφή». Δεν πιστεύω ότι το έτρωγαν τα άλογα του Μεγάλου Αλεξάνδρου αλλά εμείς μπορούμε να φάμε τους καρπούς του.
Πάντως, ως καλλωπιστικό μαθαίναμε ότι είναι πολύ χρήσιμο αφού μπορεί να φυτευτεί σε άγονα και «δύσκολα» εδάφη εκεί που άλλα καλλωπιστικά πιο λεπτεπίλεπτα, δυσκολεύονται όχι απλώς να ευδοκιμήσουν αλλά ακόμη και να επιβιώσουν.
Αν κάποιος θελήσει να βάλει μερικά ιπποφαή στον κήπο του το βασικό που πρέπει να γνωρίζει είναι ότι το ιπποφαές είναι φυτό δίοικο. Με απλά λόγια, υπάρχουν ιπποφαή με αρσενικά άνθη και ιπποφαή με θηλυκά. Και τα δύο δίνουν λουλούδια αλλά μόνον τα θηλυκά καρποφορούν. Άρα, αν θέλουμε να δούμε καρπούς πρέπει να βάλουμε στον κήπο τουλάχιστον ένα αρσενικά και ένα θηλυκό ιπποφαές.
Αν κάποιος θελήσει να βάλει μερικά ιπποφαή στον κήπο του το βασικό που πρέπει να γνωρίζει είναι ότι το ιπποφαές είναι φυτό δίοικο. Με απλά λόγια, υπάρχουν ιπποφαή με αρσενικά άνθη και ιπποφαή με θηλυκά. Και τα δύο δίνουν λουλούδια αλλά μόνον τα θηλυκά καρποφορούν. Άρα, αν θέλουμε να δούμε καρπούς πρέπει να βάλουμε στον κήπο τουλάχιστον ένα αρσενικά και ένα θηλυκό ιπποφαές.
Μπορεί να γίνει 4-5 μ. ψηλό, όμως αν το αφήσουμε να γίνει τόσο μεγάλο θα είναι ακόμη πιο δύσκολη η συλλογή των καρπών. «Ακόμη πιο δύσκολη», επειδή έτσι κι αλλιώς είναι μπελάς. Το ιπποφαές έχει αγκάθια και τα φρουτάκια του δεν έχουν κοτσάνι, είναι κολλημένα στα κλαδιά. Άρα φροντίζουμε να το διαμορφώσουμε με κατάλληλο κλάδεμα σε μορφή θάμνου.
Θα επανέλθουμε κάποια στιγμή.
