Κάποιος έψαχνε 3. Κλάδεμα γαρδένιας

Κάποιος ψάχνει να βρει αν η γαρδένια κλαδεύεται. 

Και βέβαια κλαδεύεται. Όμως αυτό θα το κάνουμε μόνον αν η φυλλωσιά της είναι πολύ αραιή και θέλουμε να την κάνουμε πυκνώτερη με το κλάδεμα. 

Το πόσο μήκος θα αφαιρέσουμε από κάθε κλαδί είναι δική μας απόφαση. Οι νέοι βλαστοί θα εμφανιστούν Από τον οφθαλμό που βρίσκεται ακριβώς κάτω από την τομή.

Kλαδεύουμε τη γαρδένια νωρίς την άνοιξη, όταν γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει πια κίνδυνος παγετού. Σε παλαιότερη ανάρτηση έγραφα ότι, «η καλύτερη στιγμή για να την κλαδέψουμε είναι μετά την ανθοφορία της, δηλαδή περίπου τον Ιούνιο. Ίσως με το κλάδεμα αυτό να χάσουμε κάποια άνθη που πιθανόν να εμφανίζονταν το φθινόπωρο αλλά όμως την επόμενη άνοιξη θα έχουμε μια όμορφη γαρδένια με πυκνή φυλλωσιά». Αυτό δεν είναι απολύτως σωστό, μου επισήμανε ένας παραγωγός γαρδένιας, επειδή με τόσο καθυστερημένο κλάδεμα δεν χάνουμε απλώς τα πιθανά άνθη του Σεπτεμβρίου αλλά και μέρος της φυλλωσιάς που θα προλάβαινε να αναπτυχθεί αν είχαμε κλαδέψει νωρίς την άνοιξη.
Τα κλαδιά που θα κόψουμε μπορούν να μπουν σε ένα ποτήρι με νερό για να ριζοβολήσουν και μετά να φυτευτούν σε χώμα για οξύφιλα. 

 

Δείτε ακόμη σχετικά με τη γαρδένια: 
Φροντίδες και πότισμα
Γιατί δεν ανθίζει;

Γαρδένια 2. Γιατί δεν ανθίζει;

Έχεις μπροστά σου μια γαρδένια, την ποτίζεις την φροντίζεις και αυτή δεν βγάζει ούτε ένα μπουμπούκι ή ακόμη χειρότερα γεμίζει μπουμπούκια αλλά αυτά αντί να ανοίξουν, «προτιμούν» να πέσουν πριν «μετασχηματιστούν» σε ολόλευκα, αρωματικά άνθη. Ας δούμε τι μπορεί να συμβαίνει: 

Α. Η γαρδένια δεν κάνει μπουμπούκια

Αν το χειμώνα δεν βρεθεί η γαρδένια σε θερμοκρασία κάτω από τους 18 °C, δεν πρόκειται να δώσει λουλούδια. 

Αν το καλοκαίρι δεν ποτίζονταν σε τακτά χρονικά διαστήματα, τότε δεν μπορεί να φτιάξει ανθοφόρους οφθαλμούς, οπότε δεν θα ανθίσει. Όταν λέμε ότι ποτίζουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα, εννοούμε ότι βρίσκουμε κάθε πότε θέλει η γαρδένια πότισμα και τότε της δίνουμε νερό. Επομένως δεν την ποτίζουμε όποτε τη βλέπουμε μπροστά μας αλλά δεν την ξεχνάμε κι όλας. 

Αν την άνοιξη δώσουμε στη γαρδένια κάποιο λίπασμα με πάρα πολύ άζωτο, αυτή θα γεμίσει φύλλα αλλά θα έχει ελάχιστα μπουμπούκια. Το άζωτο συμβολίζεται με Ν και αντιστοιχεί στο πρώτο από τους τρεις αριθμούς που χαρακτηρίζουν ένα λίπασμα. 

Β. Τα μπουμπούκια της γαρδένιας μαυρίζουν και πέφτουν πριν ανοίξουν. 

Η πιο συνηθισμένη αιτία είναι, είτε το υπερβολικό πότισμα είτε το αντίθετο ακριβώς. 

Μπορεί να φταίει η πολύ ξηρή ατμόσφαιρα. Στην περίπτωση αυτή το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι κάποιοι ψεκασμοί με νερό. 

Απότομες αλλαγές θερμοκρασίας προκαλούν πτώση των μπουμπουκιών. Δεν μπορούμε να παρέμβουμε στον καιρό και έτσι κάνουμε υπομονή. 

Στη γαρδένια δεν αρέσει να τη μεταφέρουμε από 'δω κι από 'κει σαν να ήταν ασύρματο τηλέφωνο.  Επομένως αποφεύγουμε τις συχνές αλλαγές θέσης. 

Δείτε ακόμη σχετικά με τη γαρδένια: 

Φροντίδες και πότισμα
Κλαδεύεται η γαρδένια;

Γαρδένια 1. Φροντίδες και πότισμα

Να έχεις μια γαρδένια στη βεράντα ή την αυλή σου είναι προνόμιο. Και θέλει και κάποια προσπάθεια. Δεν αντέχει στο κρύο, την ενοχλεί η πολύ ξηρή ατμόσφαιρα του καλοκαιριού και ο καυτός ήλιος είναι εχθρός της. Παρ' όλες τις δυσκολίες είναι φυτό που το αγαπούν πολλοί και προσπαθούν να το έχουν κοντά τους. 

Προσωπικά, για να καταφέρω να έχω μία γαρδένια τα τελευταία 3-4 χρόνια έχω χαλάσει άλλες 3 τουλάχιστον. Πάντα έκανα κάτι λάθος.

Το χειμώνα, αν η εξωτερική θερμοκρασία είναι κάτω από 7-8 C, την κρατάμε σε χώρο φωτεινό χωρίς κεντρική θέρμανση. 

Το καλοκαίρι την προστατεύουμε απ' τον ήλιο. 

Απ' την άνοιξη μέχρι τον Ιούλιο και ξανά το δίμηνο Σεπτεμβρίου - Οκτωβρίου, της δίνουμε λίπασμα μια φορά το μήνα. 

Την άνοιξη μπορεί να χρειαστεί και σίδηρο ενώ οπωσδήποτε πρέπει να έχουμε το νου μας για προσβολές από μελίγκρες και κοκκοειδή. 

Αν η γαρδένια βρίσκεται σε χώρο που αερίζεται καλά, το πρόβλημα των κοκκειδών θα είναι μειωμένο. (φωτ. Τ.Α.)

Για τις μελίγκρες δείτε, καταπολέμηση μελίγκρας. Με τα κοκκοειδή τα πράγματα δυσκολεύουν αλλά ο θερινός πολτός ή άλλα εντομοκτόνα σε συσκευασίες κατάλληλες για ερασιτεχνική χρήση είναι αποτελεσματικά.

Το πότισμα της πρέπει να γίνεται προσεκτικά. Θέλει νερό, καθώς δεν αντέχει πολύ στην ξηρασία, αλλά θέλει και χώμα που στραγγίζει άριστα. Το ιδανικό είναι να διατηρούμε το χώμα της ελαφρά νωπό. Η απάντηση στο ερώτημα: «κάθε πότε ποτίζω τη γαρδένια;» είναι μία: «ποτίζουμε όταν με την αφή καταλάβουμε ότι το χώμα έπαψε να είναι ελαφρά νωπό». Δείτε σχετικά και εδώ. 

Εκ πείρας μπορώ να πω ότι, οι πιο συνηθισμένες ζημιές οφείλονται στο υπερβολικό πότισμα. Αμέσως μετά έρχονται οι ζημιές από την ξηρή ατμόσφαιρα και τελευταίες οι ζημιές από έλλειψη λιπάσματος. 

Όταν τα φύλλα της γαρδένιας είναι ξερά στην άκρη τους, υπάρχει πρόβλημα από υπερβολικά ξηρή ατμόσφαιρα. Πέρα από κάποιους ψεκασμούς με νερό λίγα μπορούμε να κάνουμε. Εξ άλλου είναι πρόβλημα που δεν θα «σκοτώσει» τη γαρδένια. 

Όταν τα φύλλα της γαρδένιας μαυρίζουν στην άκρη τους και το μαύρισμα αυτό επεκτείνεται σιγά-σιγά σε όλο το φύλλο, μάλλον ποτίζουμε υπερβολικά. 

Δείτε γιατί μπορεί να μην ανθίζει μια γαρδένια πατώντας, εδώ. 
Δείτε αν κλαδεύεται η γαρδένια πατώντας, εδώ. 

Θειικός σίδηρος ή καραμπογιά

Ο θειικός σίδηρος ή καραμπογιά κυκλοφορεί στην αγορά συνήθως σε μορφή σκόνης αν και υπάρχει και σε υγρή μορφή. Η σκόνη είναι γαλάζια ενώ το υγρό έχει πολύ βαθύ κόκκινο χρώμα. Για να τον δώσουμε στα φυτά διαλύουμε τη συνιστώμενη ποσότητα σε νερό και ποτίζουμε με αυτό το διάλυμα.

Ρίχνουμε την απαραίτητη ποσότητα θειικού σιδήρου μέσα σε ένα βαζάκι με λίγο νερό και ανακατεύουμε καλά. Μετά αδειάζουμε το διάλυμα στο ποτιστήρι και προσθέτουμε το υπόλοιπο νερό. Μ' αυτόν τον τρόπο πετυχαίνουμε πετυχαίνουμε να διαλυθεί καλά ο σίδηρος. Για τις ποσότητες νερού και σιδήρου ακολουθούμε τις οδηγίες της συσκευασίας. (φωτ. Τ.Α.)

Ο θειικός σίδηρος έχει την ιδιότητα να αυξάνει την οξύτητα του εδάφους (δηλαδή, να μειώνει το pH), γεγονός χρήσιμο για τα οξύφιλα φυτά όπως είναι, η γαρδένια, η ορτανσία, η καμέλια, το φούλι και άλλα, τους παρέχει σίδηρο φυσικά και επιπλέον, καθαρίζει το χώμα από κάποια εδαφόβια έντομα. 

Μια γαρδένια που της λείπει σίδηρος. (Φωτ. Τ.Α.)

Μεταξύ αυτών και τις προνύμφες της χρυσόμυγας, δηλαδή κάτι λευκά, χοντρά και άσχημα «σκουλήκια» που βρίσκουμε μέσα στο χώμα των γλαστρών. 

Λίγη προσοχή στη χρήση του σιδήρου δεν θα μας βλάψει καθόλου γιατί αυτός έχει ένα μειονέκτημα: αν πέσει στο δάπεδο της βεράντας το λερώνει, αφήνοντας σημάδια σκουριάς. 

Σίδηρος

Αυτή είναι η εποχή που βάζουμε σίδηρο σε εκείνα τα φυτά που «αισθάνονται» περισσότερο την έλλειψή του, παθαίνουν δηλαδή, τροφοπενία σιδήρου. Τα φυτά αυτά συνήθως είναι η γαρδένια, η ορτανσία, η καμέλια, το φούλι. Φυσικά δεν είναι τα μοναδικά, αλλά αυτά είναι τα πιο διαδεδομένα. Όταν λείπει σίδηρος από ένα φυτό βλέπουμε τα φύλλα του να αποκτούν την παρακάτω εικόνα: 

Στα φύλλα αυτής της γαρδένιας έχει αρχίσει να φαίνεται η έλλειψη σιδήρου. Τα νεύρα των φύλλων μένουν πράσινα ενώ το υπόλοιπο φύλλο αρχίζει να χάνει το ζωηρό πράσινο χρώμα του. 

Στα κέντρα κήπου και τα μαγαζιά με γεωργικά είδη βρίσκουμε είτε τον οργανικό (λέγεται και χηλικός σίδηρος) είτε τον θειικό σίδηρο (γνωστός και με το όνομα καραμπογιά). Ως προς μορφή του, ο σίδηρος μπορεί να είναι σε σκόνη ή υγρός. 
Σε όποια μορφή και αν τον αγοράσουμε έχει σημασία να τον εφαρμόζουμε στα φυτά απογευματινές ώρες.

Διαβάστε για τον θειικό σίδηρο ή καραμπογιά πατώντας, εδώ.