Μουριά 2. Το κλάδεμα

Η μουριά κλαδεύεται από τον Ιανουάριο ή και λίγο νωρίτερα, μέχρι και το Φεβρουάριο, περίπου. Η ουσία είναι να κλαδευτεί πριν αρχίσουν να κυκλοφορούν οι χυμοί μέσα στο δέντρο. Δηλαδή, πριν αρχίσουν να διογκώνονται οι οφθαλμοί της νέας βλάστησης. 

Κλαίουσα μουριά Morus alba Pendula

Το κλάδεμα είναι μάλλον απλό. Κονταίνουμε όλους τους βλαστούς που αναπτύχθηκαν την περασμένη χρονιά. Πόσο τους κονταίνουμε; Όσο θέλουμε. Όσο πιο αυστηρά κλαδέψουμε, τόσο ζωηρότερη θα είναι η βλάστηση την άνοιξη που έρχεται και τόσο λιγότερα μούρα θα πάρουμε. Να ένα παράδειγμα αυστηρού κλαδέματος: Κατά κανόνα μία μουριά αποτελείται από τον κορμό και 3-4 κύριους βραχίονες, κλαδιά δηλαδή, που ξεκινούν από την κορυφή του κορμού. Σε κάθε βραχίονα αφαιρούμε από τη βάση τους, όλα τα κλαδιά που αναπτύχθηκαν την περασμένη χρονιά εκτός από ένα, αυτό που βρίσκεται πιο κοντά στον αντίστοιχο κεντρικό βραχίονα. Αυτό το κλαδί το κονταίνουμε όσο μας αρέσει. 

Η ίδια κλαίουσα μουριά στην αρχή της βλάστησης. Κλαδεύτηκε το χειμώνα.  

Όσο για τις άκαρπες μουριές; Αυτές είναι «αρσενικά» δέντρα λευκής μουριάς (Morus alba). Με άλλα λόγια, είναι μουριές που κάνουν μόνον αρσενικά άνθη. Τα περισσότερα από τα φύλλα τους έχουν λοβούς, κολπώσεις δηλαδή όπως έχουν και τα πλατανόφυλλα. Όμως μπορεί να δούμε, ακόμη και στο ίδιο κλαδί, μερικά ακέραια φύλλα. 

Δείτε κι άλλες πληροφορίες για τη μουριά πατώντας εδώ

Μουριά 1

Αν έκανε κάποιος μια στατιστική έρευνα σε όλη την Ελλάδα για να βρει, ποιο είναι το πιο διαδεδομένα δέντρο στους κήπους και τις αυλές, πιστεύω ότι στις πρώτες θέσεις θα ήταν η μουριά. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της την κάνουν ιδανική για τις μικρές ελληνικές αυλές στις πόλεις και τα χωριά. Το μέγεθός της σχετικά με άλλα δέντρα, όπως το πεύκο για παράδειγμα, είναι μικρό. Μια μουριά θα γίνει το πολύ 7-8 μ. ψηλή αν δεν την κλαδεύει κανείς κάθε χρόνο. Ενώ ένα πεύκο μπορεί να ξεπεράσει τα 15-20 μ. 

Μια μεγάλη, ακλάδευτη μουριά σε μια μικρή αυλή στον Άγιο Γερμανό των Πρεσπών.

Επιπλέον, η μουριά είναι φυλλοβόλο, έτσι το χειμώνα αφήνει τον ήλιο να περάσει και να ζεστάνει το χώρο. Αλλά και οι ρίζες της, σπάνια ενοχλούν με την ανάπτυξή τους. Την ίδια στιγμή είναι ανθεκτική στη ζέστη και στο κρύο, ολιγαρκής σε θρεπτικά στοιχεία αλλά και στο νερό, αναπτύσσεται γρήγορα χωρίς να υποφέρει από εχθρούς και ασθένειες. Αν έβγαζε και φανταχτερά λουλούδια μπορεί να ήταν το εθνικό φυτό μας. Αλλά τα λουλούδια της είναι μικρά, πράσινα και ασήμαντα στην όψη. Εξελίσσονται όμως σε καρπούς νόστιμους, με ιδιαίτερη γεύση, τα μούρα. Αυτά είναι λευκά ή κόκκινα σκούρα, μαύρα όταν υπερωριμάσουν, ανάλογα με την ποικιλία. 

Οι αποχρώσεις του κίτρινου είναι τα φθινοπωρινά χρώματα της μουριάς.

Οι καρποί όμως είναι και η αιτία που ο περισσότερος κόσμος κλαδεύει τις μουριές του. Τα μούρα, εμφανίζονται το Μάιο ή τον Ιούνιο και για 2-3 εβδομάδες ο χώρος γύρω απ’ τη μουριά γεμίζει απ’ αυτά. Είναι τόσο πολλά που είναι αδύνατο να τα καταναλώσει μια οικογένεια μόνη της πριν πέσουν κάτω. Κι αν είναι άσπρα, δεν πειράζει, αλλά αν είναι κόκκινα, το δάπεδο γύρω της θα αλλάξει χρώμα μέχρι το φθινόπωρο που πέφτουν οι βροχές και το ξεπλένουν. 

Αν κλαδέψουμε τη μουριά το χειμώνα δεν θα δώσει παρά ελάχιστα μούρα καθώς αυτά παράγονται πάνω σε κλαδιά που σχηματίστηκαν τις προηγούμενες χρονιές. Αφού εμείς αφαιρούμε με το κλάδεμα το μεγαλύτερο μέρος αυτών των κλαδιών, καρποί θα εμφανιστούν μόνον σε όποιο τμήμα τους μείνει.  

Για να βρείτε πληροφορίες για το κλάδεμα και την άκαρπη μουριά πατήστε, εδώ