Κάποιος ρώτησε 20. Φυτά κατάλληλα για την είσοδο.

Ο αναγνώστης του μπλογκ Γ.Ο. θέλει να μάθει τι θα μπορούσε να φυτέψει σε δύο, μάλλον δυσπρόσιτες, γλάστρες. Ψάχνει δηλαδή για φυτά με μικρές ανάγκες συντήρησης. 

1. Πάνω στις δύο κολώνες της κεντρικής εξώπορτας στην αυλή του σπιτιού μου, θα ‘θελα να τοποθετήσω δύο πηλινες (;) μεγαλούτσικες γλάστρες και αναρωτιώμουν ποια φυτά είναι ιδανικά για τέτοιο εγχείρημα. Δεν θα ‘θελα να ‘ναι σκέτο πράσινο, αλλά απ’ την άλλη ούτε και κάτι μονοετές όπου κάθε χρόνο θα πρέπει να κατεβάζω τις γλάστρες από εκεί ψηλά. Θα μπορούσατε να μου προτείνετε κάποια φυτά; 

2. Στο πίσω μέρος της αυλής έχω 10 πορτοκαλιές και θέλω να σπείρω κάποιο εδαφοκαλυπτικό φυτό, συγκεκριμένα τη διχόνδρα. Ομως θέλω να αφήσω χώρο γύρω απ’ τα δέντρα ώστε να τα ποτίζω και να τα λιπαίνω. Με ποιο διαχωριστικό τρόπο θα μπορούσα να το κάνω αυτό; Σκέφτηκα το φράχτη από ξύλινα πασαλάκια, αλλά τα μέτρα που χρειάζομαι είναι πολλά και το κόστος μεγάλο. Εχετε καμιά ιδέα; 

Ευχαριστώ πολύ και να έχουμε όμορφη Ανοιξη! 

Γ.Ο. 

Να αρχίσουμε απ’ τα εύκολα, δηλαδή το Νο 2. Αυτό με τον ξύλινο φράχτη καλά κάνατε και το απορρίψατε. Εκτός από το ότι για τις 10 πορτοκαλιές θα χρειαστείτε πάνω από 120 μ. φράχτη, το αποτέλεσμα δεν θα είναι και βολικό στην πράξη καθώς θα υπάρχει ένα εμπόδιο, έστω και χαμηλό, μέσα στο περιβόλι σας. Η λύση είναι πιο απλή. Μια φορά το χρόνο θα κάνετε ένα σκάλισμα γύρω απ’ τα δέντρα. Ετσι κι αλλιώς θα πρέπει να έχουν γύρω τους έναν λάκκο για το πότισμα. Οσο για το λίπασμα μη σας απασχολεί. Θα το μοιραστούν τα δέντρα και η διχόνδρα. 

Με το Νο1 τα πράγματα είναι πιο ... περίπλοκα  γιατί υπάρχουν πολλές επιλογές. Κατ’ αρχήν, αγοράστε καλής ποιότητας πήλινες γλάστρες για να μη χαλάσουν από την εναλλαγή των καιρικών συνθηκών ή τσιμεντένιες, τις οποίες δυστυχώς δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να βρει κανείς. Οι «παλιοί» σε περιπτώσεις όπως η δική σας χρησιμοποιήσουν είτε πέτρινες γλάστρες ή αυτές από μαντέμι που βρίσκουμε πια μόνο στα παλαιοπωλεία. Υποθέτω πως αμφότερες θα είναι μάλλον ακριβές. 

Στην 2η ερώτηση τη σχετική με τα φυτά τώρα. Υποθέτω ότι ψάχνουμε για κάτι που θα έχει μικρές ανάγκες συντήρησης. Ομως θα πρέπει να ξέρετε πως, ακόμη και αν διαλέξετε κάτι πάρα πολύ ανθεκτικό και πολυετές και πάλι θα πρέπει να ασχοληθείτε με αυτό έστω 1-2 φορές το χρόνο, αν όχι για κάτι άλλο, τουλάχιστον για να καθαρίσετε τη γλάστρα από τα αγριόχορτα. 
Δύο πολυετή φυτά που μπορώ να σκεφτώ ότι θα αντέχουν, στην ξηρασία, στο κρύο, στη ζέστη, στον ήλιο, στη βροχή ίσως και στο χιόνι της νότιας Ελλάδας (αν ο κήπος σας έχει 10 πορτοκαλιές δεν πιστεύω να βρίσκεται σε περιοχή με παγωνιές), είναι ο αθάνατος και το καλλωπιστικό σπαράγγι. 

Ο αθάνατος (Agave americana) θα δυσκολευτεί λίγο αν βρίσκεται στη σκιά. Αντέχει άνετα ακόμη και κάτω από τους -10 ℃. Μία φορά το χρόνο θα πρέπει να αφαιρείτε τις παραφυάδες του για να είναι εμφανίσιμος. Αν του κάνετε και 1-2 ποτίσματα το καλοκαίρι, θα είναι μια χαρά. Δείτε και το Κάκτοι και παχύφυτα που αντέχουν στο κρύο.

Ο «κλασσικός» αθάνατος. Υπάρχει και  δίχρωμη, κίτρινη και πράσινη, ποικιλία του. 

Ενας πιο «ψαγμένος» αθάνατος, η αγαύη νίγκρα (Agave nigra). 

Το καλλωπιστικό σπαράγγι (Asparagus sprengeri) φτιάχνει βλαστούς που κρέμωνται προς τα κάτω. Αν και αντέχει στην ξηρασία θα χρειαστεί, το καλοκαίρι πάντα, λίγα ποτίσματα παραπάνω απ΄τον αθάνατο για να είναι καταπράσινο. Επίσης μία φορά το χρόνο θα κόβετε όσα από τα κλαδιά του ξεραίνονται φυσιολογικά. 

Το καλλωπιστικό σπαράγγι. (φωτ.Τ.Α.)

Κατάλληλη επίσης είναι και η νάνα αγγελική (Pittosporum tobira Nanum) με την προϋπόθεση ότι θα την ποτίζετε τακτικά το καλοκαίρι. Δεν θέλει κλάδεμα, είναι πάντα πράσινη και το σχήμα της είναι μάλλον σφαιρικό.  

Η διμορφοθήκη με τους μακρείς βλαστούς που γεμίζουν λουλούδια κάποια στιγμή την άνοιξη, θα μπορούσε να ταιριάξει εκεί αλλά, θα χρειαστεί την προσοχή σας για το πότισμα και τις φροντίδες σας για κλαδέματα και λιπάνσεις. 

Διμορφοθήκη (φωτ.Τ.Α.)

Αγγελική, αξιόπιστη και ανθεκτική.

Υπάρχουν φυτά που διατυμπανίζουν την παρουσία τους στον κήπο με τα φανταχτερά άνθη τους, με το φύλλωμά τους ή και με τα δύο μαζί. Τέτοια είναι η τριανταφυλλιά και η ορτανσία, για παράδειγμα. Υπάρχουν και τα φυτά που περιβάλλονται από κάποιον «μύθο». Το τσίκας, για παράδειγμα, έχει φυλλωσιά παράξενη και εντυπωσιακή. Εξ ίσου παράξενο είναι και το άνθος του ενώ κουβαλάει και την «ιστορία» του ακριβού φυτού με τη σπάνια ανθοφορία. 

Υπάρχουν όμως και εκείνα τα φυτά που πρασινίζουν τον κήπο χωρίς «φασαρία». Χωρίς να έχουν φανταχτερά άνθη ή παράξενους χρωματιστούς καρπούς. Μεγαλώνουν χωρίς να μας απασχολούν με προβλήματα ή με τις απαιτήσεις τους. Με άλλα λόγια κάνουν τη δουλειά τους ήσυχα και διακριτικά. Και αν κάποτε κάτι πάει στραβά, αν έρθει μια αναποδιά του καιρού για παράδειγμα, θα την ξεπεράσουν χωρίς προβλήματα ενώ εμείς θα προσπαθούμε να συνεφέρουμε τους φανταχτερούς συγγενείς τους. Η αγγελική (Pittosporum tobira) είναι τέτοια περίπτωση. 

Τα πολύ αρωματικά ανθάκια της αγγελικής εμφανίζονται το Μάιο (φωτ.Τ.Α.)

Είναι ένας αειθαλής θάμνος με αρωματικά λευκά λουλουδάκια το Μάιο. Μπορούμε να τη φυτέψουμε σε θέση ηλιόλουστη ή και σκιερή. Δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις από το έδαφος και αντέχει πολύ στην ξηρασία. Ομως ανταποκρίνεται στο πότισμα με ταχύτερη ανάπτυξη. Η αγγελική είναι κατάλληλη και σε παραθαλάσσιους κήπους. Κλαδεύεται όπως θέλουμε γιατί έχει από τη φύση της πυκνή φυλλωσιά. Μια αγγελική μπορεί να γίνει μέχρι 4,5-5 μ. ψηλή με διάμετρο 3 μ. περίπου. 

Μια συστάδα από ανθισμένες αγγελικές. Εχουν ύψος περίπου 2 μ.  Το χειμώνα ποτίζονται μόνον από τις βροχές ενώ το καλοκαίρι τα βγάζουν πέρα με 4-5 ποτίσματα. (φωτ. Τ.Α.)

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις αγγελικές για να φτιάξουμε έναν φυτικό φράχτη. 

Αγγελικές στην περίφραξη. Τα συγκεκριμένα φυτά έχουν ύψος περίπου 1,60 μ. Ο ιδιοκτήτης τους τα κλαδεύει στο πλάι για να τους δώσει ύψος και για να διατηρήσει τον φράχτη πυκνό. (φωτ. Τ.Α.)

Μπορούμε επίσης να τις συνδυάσουμε με άλλους θάμνους. 

Σε πρώτο πλάνο στη σκιά ενός πεύκου, μία αγγελική σφαιρικά κλαδεμένη. Δεξιότερα μία φωτίνια σε ηλιόλουστη θέση. Στο βάθος αριστερά ένα βιβούρνο. (φωτ. Τ.Α.)

Μπορούμε ακόμη να τη διαμορφώσουμε σε σχήμα μικρού δέντρου. Κάτι τέτοιο όμως θα πάρει χρόνια για να γίνει πραγματικότητα. 

Πολύ μεγάλη αγγελλική σε πάρκο στον Αλιμο της Αττικής. (φωτ. Δ.Α.)

Η αγγελική μπορεί να καλλιεργηθεί σε γλάστρα όμως ο περιορισμένος χώρος δεν της επιτρέπει να αποδώσει πλήρως. Για τη γλάστρα, αλλά και για τον κήπο, είναι καταλληλότερη η μικρόσωμη ποικιλία της, Pittosporum tobira Nanum, δηλαδή η νάνα αγγελική. 

Νάνα αγγελική μέσα σε ένα πυθάρι το χειμώνα. (φωτ. Δ.Α.)

Αυτή γίνεται περίπου 1 μ. ψηλή με διάμετρο μέχρι 1,5 μ. Εχει πολύ πυκνή φυλλωσιά από τη φύση της. Επομένως θα χρειαστεί από ελάχιστο έως και καθόλου κλάδεμα. Οι απαιτήσεις της είναι η ίδιες με αυτές της μεγάλης αδελφής της. Ομως σπάνια θα τη δούμε να ανθίζει. 

Σε πρώτο πλάνο δεξιά, μία νάνα αγγελική μέσα σε ένα ηλιόλουστο και «βραχώδες» παρτέρι του Δημοτικού Βοτανικού Κήπου Σταυρούπολης, στη Θεσσαλονίκη. Προσέξτε το ζωηρό πράσινο χρώμα των νέων φύλλων της αγγελικής. Το ολάνθιστο φυτό πίσω της είναι ένα υπέρικο. (φωτ. Δ.Α.)

                           

Μια μπορντούρα από νάνες αγγελικές σε έναν μάλλον σκιερό κήπο, το χειμώνα. (φωτ. Τ.Α.)