Φυτά με ονοματεπώνυμο

Για την πικροδάφνη κυκλοφορούν διάφοροι μύθοι. Όπως ότι δεν αντέχει καθόλου στην παγωνιά. Στην πραγματικότητα υπάρχουν ποικιλίες με μικρή αντοχή αλλά και ποικιλίες που τα βγάζουν πέρα ακόμη κι αν το θερμόμετρο πέσει μερικούς βαθμούς κάτω από το μηδέν. Μία απ’ αυτές είναι η Album Μaximum που τα βγάζει πέρα ακόμη και όταν το θερμόμετρο γράψει -8 ℃. Μύθος είναι και το ότι δύσκολα ευδοκιμούν σε γλάστρες. Οι μικρόσωμες ποικιλίες, όπως είναι η Red Beauty, τα καταφέρνουν πολύ καλά στον περιορισμένο χώρο ενός φυτοδοχείου. Η συγκεκριμένη ποικιλία γίνεται 1 μ. ψηλή και επιπλέον αντέχει ακόμη και στους -6 ℃. 

Η πικροδάφνη Petit Salmon είναι κατάλληλη και για καλλιέργεια σε γλάστρα γιατί είναι μικρόσωμη, φτάνει το 1 μ. σε ύψος. Εχει πολύ μικρή αντοχή στην παγωνιά αφού το υπέργειο μέρος της χαλάει όταν το θερμόμετρο πέσει στους 0 C. (Φωτογραφία του/της Shlomi Fish από το Tel Aviv, Israel μέσω των Wikimedia Commons, σύνδεσμος)

Οι παραπάνω ποικιλίες πικροδάφνης, και πολλές ακόμη, υπάρχουν στην ελληνική αγορά, και είναι μάλιστα ελληνικής παραγωγής. Όμως είναι πολύ δύσκολο να τις εντοπίσει ο πελάτης γιατί τα περισσότερα κέντρα κήπου και φυτώρια δεν γνωρίζουν ότι έχουν αυτά τα φυτά! 

Αν πάει κανείς σε ένα κέντρο κήπου καλοκαίρι, που οι πικροδάφνες είναι ανθισμένες και ζητήσει την προαναφερθείσα Red Beauty, είναι απίθανο να τη βρει. Θα του δείξουν σίγουρα πικροδάφνες με άνθος κόκκινο, με μονή σειρά πετάλων, με διπλή ή με τριπλή, αλλά δεν θα γνωρίζει κανείς αν κάποια απ' αυτές είναι η Red Beauty. Πιο δίπλα θα υπάρχουν και κίτρινες και ροζ και λευκές. Αν ο πελάτης πάει το χειμώνα στο κέντρο κήπου, που οι πικροδάφνες συνήθως δεν είναι ανθισμένες, μάλλον δεν θα ξέρουν ούτε τα χρώματα των λουλουδιών τους. 

Και οι δύο πικροδάφνες είναι ροζ, η επάνω έχει  τριπλή σειρά πετάλων ενώ η κάτω μονή.  Όμως, πόσο μεγάλες γίνονται; Πόσο αντέχουν στο κρύο; Αν ξέραμε το όνομα της ποικιλίας τους, θα είχαμε και τις απαντήσεις. (φωτ. Τ.Α.)

Τι σημαίνουν αυτά; Σημαίνουν ότι οι επαγγελματίες του πρασίνου, φυτωριούχοι και ιδιοκτήτες κέντρων κήπου πρέπει να αρχίσουν να μαθαίνουν τι είναι αυτό που πουλάνε. Ενώ οι καταναλωτές πρέπει να μάθουν τι είναι αυτό που θέλουν να αγοράσουν. 

«O καταναλωτής δεν νοιάζεται για τα ονόματα» μπορεί να πει κάποιος επαγγελματίας. Και θα έχει δίκιο! Ομως ο καταναλωτής δεν νοιάζεται, γιατί κανείς δεν του εξήγησε, για ποιό λόγο θα έπρεπε να νοιάζεται. Κανείς δεν του είπε ότι η τριανταφυλλιά Piano (υπάρχει στην ελληνική αγορά) μπορεί να έχει λιγότερο άρωμα από άλλες όμως θα χρειαστεί πολύ λιγότερη φροντίδα γιατί είναι πολύ ανθεκτική στο ωίδιο και τη μαύρη κηλίδωση. Του είπαν μόνον, «είναι κόκκινη, βγάζει συνέχεια μεγάλα τριαντάφυλλα και είναι όμορφη». Αλλά αυτά δεν φτάνουν.

Τα παραπάνω είναι περίληψη άρθρου μου που δημοσιεύθηκε στο επαγγελματικό περιοδικό «Φυτοnet news» το Σεπτέμβριο του 2014.

Πριν αγοράσουμε ένα φυτό

Ενα πολύ συνηθισμένο λάθος στους κήπους είναι να μη λαμβάνουμε υπ όψη μας το τελικό μέγεθος των φυτών που βάζουμε εκεί. 

Πριν λίγες μέρες κάποιος με ρώτησε αν μπορεί να κλαδευτεί και να κοντύνει ένας φοίνικας ώστε να μην κόβει τη θέα από το μπαλκόνι του. 

ΜΙα χουρμαδιά σε πρώτο πλάνο και πίσω της δύο ουασιγκτόνιες. Η χουρμαδιά είναι ακόμη μικρή όμως οι ουασιγκτόνιες ξεπερνούν τα 15 μ. (φωτ. Τ.Α.)

Μου έχει τύχει να δω μανόλια, ένα δέντρο που μπορεί να ξεπεράσει τα 15 μ. σε ύψος, φυτεμένη σε απόσταση 2 μέτρων από τον τοίχο του σπιτιού και κάτω από το ... μπαλκόνι του πρώτου ορόφου. Έχω δει πολλές φορές πεύκα φυτεμένα κάτω από καλώδια μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος. 

Η κορυφή μιας μανόλιας φωτογραφημένη από τον 2ο όροφο κτιρίου (φωτ.Τ.Α.). 

Μια δεύτερη εκδοχή του ίδιου λάθους βρήκα σε έναν κήπο, όπου ήταν φυτεμένα στη σειρά το ένα πίσω από το άλλο, μία μικρόσωμη μπουγκανβίλια Santeriana, μία ρίγανη, μία αγγελική και ένα συριακός ιβίσκος. Για να δεις τον ιβίσκο έπρεπε να τον αναζητήσεις πίσω από την αγγελική. Η ρίγανη φαίνονταν γιατί ήταν πολύ καλά αναπτυγμένη ενώ η μπουγκανβίλια μπροστά της ήταν ακόμη μικρή. Στον κήπο αυτό αν δεν αλλάξει κάτι θα φαίνεται μόνον η μπουγκανβίλια και η αγγελική. Τα άλλα θα χαθούν. 

Επίσης, μου έχει τύχει να δω μπαμπού φυτεμένα σε έναν μικρό κήπο. Είναι βέβαιο ότι μέσα σε λίγα χρόνια ο ιδιοκτήτης του θα αγωνίζεται να περιορίσει την ανάπτυξή του, όχι σε ύψος αλλά σε πλάτος. Το μπαμπού, ακόμη και τα λιγότερο επιθετικά είδη έχουν την τάση να εξαπλώνονται και να καταλαμβάνουν όλο τον διαθέσιμο χώρο. 

Μια συστάδα από μπαμπού στον Διομήδειο Βοτανικό Κήπο (φωτ. Τ.Α.)

Απ' όλα αυτά, το συμπέρασμα είναι πως πριν πάρουμε ένα φυτό δεν αρκεί να ρωτάμε μόνον «κάθε πότε θέλει πότισμα», «αν θέλει λίπασμα και ήλιο», αλλά και πόσο μεγάλο γίνεται και μέσα σε πόσα χρόνια.