Λεβαντίνη. Πράσινη ή ασημί;

Υπάρχουν καλλωπιστικά φυτά που για να αποδώσουν στο μέγιστο ζητούν πολλές φροντίδες. Η τριανταφυλλιά είναι ένα καλό παράδειγμα. Αν την αφήσεις στην τύχη της θα σε αφήσει και αυτή. Υπάρχουν όμως και εκείνα που ζητούν λίγα και δίνουν πολλά. Τέτοια περίπτωση είναι η λεβαντίνη. Πολλοί την ξέρουν και με το όνομα, σαντολίνα. 

Είναι μια πόα, με αρωματικά φύλλα που φτάνει σε ύψος 0,50 μ. το πολύ, με διάμετρο που μπορεί να φτάσει ακόμη και το 1 μ. Αν φυτέψουμε μερικές λεβαντίνες μαζί (η αλήθεια είναι ότι δεν αξίζει τον κόπο να φυτέψει κανείς μόνο μία) θα αποκτήσουμε μία αφράτη κυματιστή επιφάνεια πράσινη ή γκρι-ασημί. Αναφέρουμε δύο αποχρώσεις επειδή το φυτό αυτό κυκλοφορεί στην αγορά σε δύο «εκδοχές»:

Η γκρι λεβαντίνη είναι η Santolina chamaecyparissus και έχει γκρι-ασημί φυλλαράκια με κίτρινα ανθάκια. Η πράσινη λεβαντίνη είναι η Santolina rosmarinifolia και έχει φυλλαράκια σε λαμπερό πράσινο χρώμα και λευκωπά άνθη. 

Γκρι λεβαντίνη που άπλωσε και αγκάλιασε τον βράχο (φωτ. Δ.Α.)

Πράσινη λεβαντίνη σε πρώτο πλάνο. Τα ανθάκια της ακόμη δεν έχουν ανοίξει (φωτ.Τ.Α.)

Άλλος τρόπος χρήσης είναι η δημιουργία χαμηλής μπορντούρας γύρω από ένα παρτέρι ή κατά μήκος ενός μονοπατιού. 

Η λεβαντίνη ευδοκιμεί σε ηλιόλουστες θέσεις, ακόμη και σε φτωχά και πετρώδη εδάφη αρκεί να έχουν καλή στράγγιση. Φυσικά, τα καταφέρνει καλά, τόσο στο χώμα όσο και γλάστρα. Έχει καλή αντοχή στο κρύο και κανένα πρόβλημα με τη ζέστη του καλοκαιριού. Όσο για προβλήματα από εχθρούς και ασθένειες, δεν υπάρχουν τέτοια! 

Όποιος έχει στόχο έναν κήπο με φυτά που έχουν μικρές ανάγκες συντήρησης, δεν μπορεί να αφήσει τη λεβαντίνη έξω από τις επιλογές του. Αφού το μόνο που «έξτρα» που ζητά είναι ένα ελαφρύ κλάδεμα αμέσως μετά την ανθοφορία.