Λένε, ότι είναι λάθος να βλέπεις το δέντρο και να χάνεις το δάσος. Για τα πεύκα στου Παπάγου ισχύει ακριβώς το αντίθετο: αν βλέπεις το δάσος, χάνεις το δέντρο.
Στην περιοχή αυτή υπάρχουν -ευτυχώς- πολλά αλσύλλια, ανάμεσα στις κατοικίες. Κατά κανόνα οι χώροι αυτοί είναι φυτεμένοι με πεύκα. Όταν τα βλέπεις από μακριά εντυπωσιάζεσαι απ' την καταπράσινη μάζα τους. Από κοντά όμως η εικόνα είναι απογοητευτική: δέντρα με κορμούς αδύνατους και ψηλούς, με λεπτά κλαδιά γυμνωμένα από πευκοβελόνες. Η εικόνα του κάθε δέντρου χωριστά είναι αυτή ενός, ψηλόλιγνου, αδύναμου και ασθενικού φυτού.
 |
| Τα αδύναμα πεύκα λυγίζουν κάτω από το βάρος τους. (φωτ. Στέφανος Α.) |
Παλιότερα όταν είχε γίνει η φύτευσή τους, τα νεαρά τότε πευκάκια, είχαν φυτευτεί πολύ πυκνά. Σήμερα έχουν μεγαλώσει και ανταγωνίζονται έντονα μεταξύ τους για το φως του ήλιου και για τα λίγα θρεπτικά στοιχεία που βρίσκονται στο φτωχό χώμα.
Εξ αιτίας αυτών των δυσκολιών, τα δέντρα δεν έχουν αρκετή ζωτικότητα με συνέπεια, η επιφάνεια του εδάφους να γεμίζει από πευκοβελόνες, ξερά κλαδάκια και κουκουνάρια. Η υπηρεσία πρασίνου του Δήμου παιδεύεται και ξοδεύεται (και όλοι οι δημότες μαζί) για να απομακρύνει τις πευκοβελόνες κάθε καλοκαίρι. Μήπως θα έπρεπε να αραιωθούν τα δέντρα έτσι ώστε όσα μείνουν να μεγαλώσουν κανονικά; Η ξυλεία που θα προκύψει μπορεί σίγουρα να χρησιμοποιηθεί αφού στεγνώσει φυσικά.
Ναι, μερικές φορές πρέπει να κόψουμε δεντρά για να ζήσουν τα αλλά καλύτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφή