Γαρδένια 2. Γιατί δεν ανθίζει;

Έχεις μπροστά σου μια γαρδένια, την ποτίζεις την φροντίζεις και αυτή δεν βγάζει ούτε ένα μπουμπούκι ή ακόμη χειρότερα γεμίζει μπουμπούκια αλλά αυτά αντί να ανοίξουν, «προτιμούν» να πέσουν πριν «μετασχηματιστούν» σε ολόλευκα, αρωματικά άνθη. Ας δούμε τι μπορεί να συμβαίνει: 

Α. Η γαρδένια δεν κάνει μπουμπούκια

Αν το χειμώνα δεν βρεθεί η γαρδένια σε θερμοκρασία κάτω από τους 18 °C, δεν πρόκειται να δώσει λουλούδια. 

Αν το καλοκαίρι δεν ποτίζονταν σε τακτά χρονικά διαστήματα, τότε δεν μπορεί να φτιάξει ανθοφόρους οφθαλμούς, οπότε δεν θα ανθίσει. Όταν λέμε ότι ποτίζουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα, εννοούμε ότι βρίσκουμε κάθε πότε θέλει η γαρδένια πότισμα και τότε της δίνουμε νερό. Επομένως δεν την ποτίζουμε όποτε τη βλέπουμε μπροστά μας αλλά δεν την ξεχνάμε κι όλας. 

Αν την άνοιξη δώσουμε στη γαρδένια κάποιο λίπασμα με πάρα πολύ άζωτο, αυτή θα γεμίσει φύλλα αλλά θα έχει ελάχιστα μπουμπούκια. Το άζωτο συμβολίζεται με Ν και αντιστοιχεί στο πρώτο από τους τρεις αριθμούς που χαρακτηρίζουν ένα λίπασμα. 

Β. Τα μπουμπούκια της γαρδένιας μαυρίζουν και πέφτουν πριν ανοίξουν. 

Η πιο συνηθισμένη αιτία είναι, είτε το υπερβολικό πότισμα είτε το αντίθετο ακριβώς. 

Μπορεί να φταίει η πολύ ξηρή ατμόσφαιρα. Στην περίπτωση αυτή το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι κάποιοι ψεκασμοί με νερό. 

Απότομες αλλαγές θερμοκρασίας προκαλούν πτώση των μπουμπουκιών. Δεν μπορούμε να παρέμβουμε στον καιρό και έτσι κάνουμε υπομονή. 

Στη γαρδένια δεν αρέσει να τη μεταφέρουμε από 'δω κι από 'κει σαν να ήταν ασύρματο τηλέφωνο.  Επομένως αποφεύγουμε τις συχνές αλλαγές θέσης. 

Δείτε ακόμη σχετικά με τη γαρδένια: 

Φροντίδες και πότισμα
Κλαδεύεται η γαρδένια;

13η Ανοιξιάτικη Έκθεση Κάκτων

Ήρθε η ώρα για την έκθεση κάκτων της ΕΕΚΑΠ (Ελληνική Εταιρία Κάκτων και άλλων Παχυφύτων). Την 13η στη σειρά. 

Τα μέλη της ΕΕΚΑΠ, θα φέρουν ό,τι καλύτερο έχουν για να θαυμάσουμε. Ίσως και να φέρουν μικρά κακτάκια για να αγοράσουμε. Ενώ θα είναι ανοιχτό το μικρό θερμοκήπιο της Εταιρίας για να ξανά-θαυμάσουμε τους φιλοξενούμενούς του. 

Πότε και πού; 

Κυριακή 9 Ιουνίου 2013, 11:00 - 15:00   

Κτήμα Συγγρού, Κηφισίας 182, Μαρούσι, Αττική. Δηλαδή στο φανάρι του ΚΑΤ, δεξιά όπως ανεβαίνουμε την Κηφισίας.  

Γαρδένια 1. Φροντίδες και πότισμα

Να έχεις μια γαρδένια στη βεράντα ή την αυλή σου είναι προνόμιο. Και θέλει και κάποια προσπάθεια. Δεν αντέχει στο κρύο, την ενοχλεί η πολύ ξηρή ατμόσφαιρα του καλοκαιριού και ο καυτός ήλιος είναι εχθρός της. Παρ' όλες τις δυσκολίες είναι φυτό που το αγαπούν πολλοί και προσπαθούν να το έχουν κοντά τους. 

Προσωπικά, για να καταφέρω να έχω μία γαρδένια τα τελευταία 3-4 χρόνια έχω χαλάσει άλλες 3 τουλάχιστον. Πάντα έκανα κάτι λάθος.

Το χειμώνα, αν η εξωτερική θερμοκρασία είναι κάτω από 7-8 C, την κρατάμε σε χώρο φωτεινό χωρίς κεντρική θέρμανση. 

Το καλοκαίρι την προστατεύουμε απ' τον ήλιο. 

Απ' την άνοιξη μέχρι τον Ιούλιο και ξανά το δίμηνο Σεπτεμβρίου - Οκτωβρίου, της δίνουμε λίπασμα μια φορά το μήνα. 

Την άνοιξη μπορεί να χρειαστεί και σίδηρο ενώ οπωσδήποτε πρέπει να έχουμε το νου μας για προσβολές από μελίγκρες και κοκκοειδή. 

Αν η γαρδένια βρίσκεται σε χώρο που αερίζεται καλά, το πρόβλημα των κοκκειδών θα είναι μειωμένο. (φωτ. Τ.Α.)

Για τις μελίγκρες δείτε, καταπολέμηση μελίγκρας. Με τα κοκκοειδή τα πράγματα δυσκολεύουν αλλά ο θερινός πολτός ή άλλα εντομοκτόνα σε συσκευασίες κατάλληλες για ερασιτεχνική χρήση είναι αποτελεσματικά.

Το πότισμα της πρέπει να γίνεται προσεκτικά. Θέλει νερό, καθώς δεν αντέχει πολύ στην ξηρασία, αλλά θέλει και χώμα που στραγγίζει άριστα. Το ιδανικό είναι να διατηρούμε το χώμα της ελαφρά νωπό. Η απάντηση στο ερώτημα: «κάθε πότε ποτίζω τη γαρδένια;» είναι μία: «ποτίζουμε όταν με την αφή καταλάβουμε ότι το χώμα έπαψε να είναι ελαφρά νωπό». Δείτε σχετικά και εδώ. 

Εκ πείρας μπορώ να πω ότι, οι πιο συνηθισμένες ζημιές οφείλονται στο υπερβολικό πότισμα. Αμέσως μετά έρχονται οι ζημιές από την ξηρή ατμόσφαιρα και τελευταίες οι ζημιές από έλλειψη λιπάσματος. 

Όταν τα φύλλα της γαρδένιας είναι ξερά στην άκρη τους, υπάρχει πρόβλημα από υπερβολικά ξηρή ατμόσφαιρα. Πέρα από κάποιους ψεκασμούς με νερό λίγα μπορούμε να κάνουμε. Εξ άλλου είναι πρόβλημα που δεν θα «σκοτώσει» τη γαρδένια. 

Όταν τα φύλλα της γαρδένιας μαυρίζουν στην άκρη τους και το μαύρισμα αυτό επεκτείνεται σιγά-σιγά σε όλο το φύλλο, μάλλον ποτίζουμε υπερβολικά. 

Δείτε γιατί μπορεί να μην ανθίζει μια γαρδένια πατώντας, εδώ. 
Δείτε αν κλαδεύεται η γαρδένια πατώντας, εδώ. 

Καυτό πάτωμα

Το καλοκαίρι πλησιάζει και ήδη τις πρώτες μέρες του Μαΐου είχαμε μία πρόγευση ζέστης. Τα φυτά αισθάνονται και αυτά την αύξηση της θερμοκρασίας και αντιδρούν ανάλογα με τον «χαρακτήρα» τους. Όσα απ' αυτά καλλιεργούνται σε γλάστρα έχουν κάποιες ξεχωριστές απαιτήσεις μια και το περιβάλλον της γλάστρας είναι τεχνητό.

Αν και οι ρίζες των γλαστρικών φυτών είναι κρυμμένες καλά μέσα στη γλάστρα δεν σημαίνει ότι δεν επηρεάζονται απ' τη ζέστη.

Ο καυτός καλοκαιρινός ήλιος ζεσταίνει τα πατώματα, πολύ περισσότερο μάλιστα αν είναι από μάρμαρο. Η θερμοκρασία αυτή περνά στη γλάστρα και οι ρίζες των φυτών υποφέρουν. Γι' αυτό φροντίζουμε να υπάρχει κενό κάτω από τις γλάστρες. 

Πιάτο, κενό, βάση, γλάστρα.

Το ίδιο με την προηγούμενη με άλλου τύπου στήριγμα.

Βάσεις, κενό, πιάτο γλάστρα.

Τις σηκώνουμε ψηλότερα είτε με ειδικές βάσεις, όπως στις φωτογραφίες επάνω, είτε με κάποιο άλλο αντικείμενο όπως δύο-τρία τούβλα. 

Κάποιος ρώτησε 7. Για το νυχτολούλουδο

Ένας αναγνώστης ρώτησε: 

Γιατί δεν ανθίζει το νυχτολούλουδο; 

Να η απάντηση: 
Ίσως δεν είναι ακόμη η εποχή του. Το νυχτολούλουδο (Cestrum nocturnum) συνήθως δεν ανθίζει το Μάιο και τον Ιούνιο, αλλά λίγο αργότερα. 

Αν ούτε τότε ανθίζει, τότε μπορεί να συμβαίνει κάτι από τα παρακάτω: 

Δεν δέχεται για αρκετή ώρα το φως του ήλιου. Θέλει τουλάχιστον 8 ώρες ήλιου τη μέρα. 

Παίρνει λίπασμα πολύ πλούσιο σε άζωτο, οπότε βγάζει πάρα πολλά φύλλα εις βάρος της ανθοφορίας. 

Κλαδεύτηκε πολύ αργά όταν ήδη είχε ξεκινήσει η βλάστηση. Έτσι αφαιρέθηκαν τα νέα κλαδιά που θα έδιναν τα άνθη. 

Όταν μιλάμε για νυχτολούλουδο (Cestrum nocturnum) εννοούμε τον φυλλοβόλο θάμνο, με τα πολύ μικρά λευκά λουλουδάκια που μυρίζουν έντονα τη νύχτα.(φωτ. Τ.Α.)

Επίσης, συμβαίνει να ανθίζει το νυχτολούλουδο σε περίοδο που ο ιδιοκτήτης του λείπει. Παλιότερα, με είχε ρωτήσει το ίδιο κάποιος ο οποίος πέρναγε το μεγαλύτερο μέρος του καλοκαιριού στο χωριό του. Το νυχτολούλουδο που είχε στη βεράντα του στην πόλη άνθιζε κανονικά, όμως ο ιδιοκτήτης του δεν ήταν εκεί για να μυρίσει τα άνθη του. Ήταν βέβαιο ότι το φυτό άνθιζε γιατί αργότερα, το φθινόπωρο, είχε πάνω του καρπούς.  

Οι καρποί του νυχτολούλουδου. (φωτ. Τ.Α.)

Αλογάκι της Παναγίας

Σίγουρα οι φωτογραφίες θα ήταν πολύ καλύτερες, αν τις είχε τραβήξει κάποιος άλλος, όμως το έντομο που εικονίζεται θα εξακολουθούσε να είναι το ίδιο. Δηλαδή, ένα Αλογάκι της Παναγίας ή αλλιώς Μάντισσα. 

Αλογάκι της Παναγίας

Το ίδιο Αλογάκι της Παναγίας. Η αλήθεια είναι πως ο τρόπος που κοίταζε τον φακό δεν ήταν και πολύ ευχάριστος. Με έκανε να σκεφτώ πόσο τυχερός είμαι που είναι μικρό και δεν είναι σε μέγεθος γάτας, για παράδειγμα. 

Το έντομο αυτό τρώει άλλα έντομα. Υπ' αυτή την έννοια είναι χρήσιμο στον κήπο μια και αν βρει μελίγκρες ή άλλα «βλαβερά» έντομα θα μειώσει τον πληθυσμό τους. Ομως είναι και αδηφάγο, έτσι μαζί με τα «βλαβερά», μπορεί να φάει και κάποιο ωφέλιμο αν το συναντήσει στον δρόμο του. 

Κάποιος έψαχνε 2. Πώς κλαδεύεται η αλόη;

Υποθέτω ότι η αναζήτηση αφορούσε τη δενδρώδη αλόη, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ το λόγο για τον οποίο θα ήθελε κάποιος να κλαδέψει τη μικρή φαρμακευτική αλόη. 

Αλλά και για τη δενδρώδη, ο μόνος λόγος που μπορώ να φανταστώ ότι θα ήθελε κάποιος να την κλαδέψει είναι επειδή ενοχλεί με κάποιο τρόπο η ανάπτυξή της. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρχει κάποια άλλη αιτία ...

Οπως και να έχει, το κλάδεμά της είναι απλό: κόβουμε όπου θέλουμε. Αυτό που έχει σημασία είναι να μην κλαδέψουμε λίγο πριν το χειμώνα, κατά τη διάρκειά του και λίγο μετά. Η δενδρώδης αλόη δεν φημίζεται για την αντοχή της στο κρύο και τα νεαρά βλασταράκια που θα εμφανιστούν μετά το κλάδεμα είναι ακόμη πιο ευαίσθητα. 

Το κομμάτια που θα πάρουμε, τα αφήνουμε για λίγες μέρες στην άκρη, μέχρι να στεγνώσει η πληγή της τομής τους και μετά τα φυτεύουμε. 

Διαβάστε περισσότερα για τη δενδρώδη αλόη πατώντας, εδώ. 

Κάποιος έψαχνε 1. Πότε κλαδεύουμε το πεύκο;

Η καλύτερη εποχή για να κλαδευτεί το πεύκο στην Ελλάδα είναι το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο. Αν κόψουμε κάποιο κλαδί με διάμετρο μεγαλύτερη των 3-4 εκ. καλύπτουμε την τομή με πάστα κλαδέματος. 

Πότισμα

Όταν με ρωτούν σχετικά με τις φροντίδες που έχει ανάγκη ένα φυτό, σχεδόν πάντα μου κάνουν και την εξής ερώτηση: «κάθε πότε πρέπει να ποτίζεται;» 
Η απάντηση είναι απλή: όποτε στεγνώνει το χώμα του! 
Αλλά πώς ξέρουμε ότι στέγνωσε;

1. Με το μάτι; Ναι!

Αν δούμε τα φύλλα μαραμένα, τότε το φυτό θέλει πότισμα. Αλλά καλύτερα να μη φτάσουμε εκεί.

Εμφανώς απότιστη πορτοκαλιά

2. Με την αφή; Ακόμη καλύτερα!

Πιάνουμε το χώμα με το χέρι και αν αυτό είναι στεγνό στα πρώτα εκατοστά βάθους, ποτίζουμε.

3. Με υγρασιόμετρο; Για σιγουριά.

Πρόκειται για ειδική συσκευή, δεν είναι πολύ ακριβή ούτε δύσχρηστη, η οποία μπαίνει στο χώμα και με έναν δείκτη φανερώνει αν το φυτό θέλει πότισμα ή όχι. 

Κάποτε είχαν ρωτήσει τον Πελέ πως κατάφερνε και έβαζε τόσα πολλά γκολ. Η απάντησή του ήταν: «Στέλνω τη μπάλα προς το τέρμα, εκεί που δεν είναι ο τερματοφύλακας». Τόσο απλά! Όμως, ενώ είναι εύκολο να δει κανείς που δεν είναι ο τερματοφύλακας, είναι δύσκολο να στείλει εκεί τη μπάλα. Έτσι και με το πότισμα. Είναι εύκολο να δεις ότι το φυτό δεν έχει νερό. Το δύσκολο είναι να ξέρεις κάθε πότε θα ποτίζεις. 

Ο Πελέ ο Μαραντόνα και ο Μέσι, σίγουρα είχαν ταλέντο αλλά έγιναν σπουδαίοι επειδή δούλεψαν το ταλέντο τους και απέκτησαν εμπειρία. Ακριβώς εδώ είναι το μυστικό: αν εφαρμόσει κανείς κάποια από τις τρεις (ή και τις τρεις) μεθόδους στα φυτά του, μετά από λίγο καιρό θα γνωρίζει καλά κάθε πότε να τα ποτίζει. Όμως πρέπει να ασχοληθεί με αυτά.  

Θειικός σίδηρος ή καραμπογιά

Ο θειικός σίδηρος ή καραμπογιά κυκλοφορεί στην αγορά συνήθως σε μορφή σκόνης αν και υπάρχει και σε υγρή μορφή. Η σκόνη είναι γαλάζια ενώ το υγρό έχει πολύ βαθύ κόκκινο χρώμα. Για να τον δώσουμε στα φυτά διαλύουμε τη συνιστώμενη ποσότητα σε νερό και ποτίζουμε με αυτό το διάλυμα.

Ρίχνουμε την απαραίτητη ποσότητα θειικού σιδήρου μέσα σε ένα βαζάκι με λίγο νερό και ανακατεύουμε καλά. Μετά αδειάζουμε το διάλυμα στο ποτιστήρι και προσθέτουμε το υπόλοιπο νερό. Μ' αυτόν τον τρόπο πετυχαίνουμε πετυχαίνουμε να διαλυθεί καλά ο σίδηρος. Για τις ποσότητες νερού και σιδήρου ακολουθούμε τις οδηγίες της συσκευασίας. (φωτ. Τ.Α.)

Ο θειικός σίδηρος έχει την ιδιότητα να αυξάνει την οξύτητα του εδάφους (δηλαδή, να μειώνει το pH), γεγονός χρήσιμο για τα οξύφιλα φυτά όπως είναι, η γαρδένια, η ορτανσία, η καμέλια, το φούλι και άλλα, τους παρέχει σίδηρο φυσικά και επιπλέον, καθαρίζει το χώμα από κάποια εδαφόβια έντομα. 

Μια γαρδένια που της λείπει σίδηρος. (Φωτ. Τ.Α.)

Μεταξύ αυτών και τις προνύμφες της χρυσόμυγας, δηλαδή κάτι λευκά, χοντρά και άσχημα «σκουλήκια» που βρίσκουμε μέσα στο χώμα των γλαστρών. 

Λίγη προσοχή στη χρήση του σιδήρου δεν θα μας βλάψει καθόλου γιατί αυτός έχει ένα μειονέκτημα: αν πέσει στο δάπεδο της βεράντας το λερώνει, αφήνοντας σημάδια σκουριάς. 

Παρατείνουμε την ανθοφορία της διμορφοθήκης

Ο στόχος των φυτών στη Γη είναι να καταφέρουν να φτιάξουν σπέρματα, σπόρους δηλαδή, ώστε να μπορέσει να επιβιώσει το είδος τους. Μεταχειρίζονται μάλιστα ένα σωρό κόλπα για να τα καταφέρουν. Όμως για να γίνουν οι σπόροι απαραίτητη προϋπόθεση είναι να εμφανιστούν άνθη. Εκεί θα γίνει η γονιμοποίηση. Έτσι, όταν ένα φυτό ανθίσει και φτιάξει σπόρους δεν έχει λόγο να ανθίσει ξανά παρά την επόμενη χρονιά. Η διμορφοθήκη (Demorphotheca sp.) είναι από τα φυτά που ακολουθούν αυτή την πρακτική. 

Όμως εμείς οι άνθρωποι άλλα περιμένουμε από αυτήν. Περιμένουμε να χαρούμε τα άνθη της όσο περισσότερο γίνεται. Γι' αυτό και μόλις τα λουλούδια της «τελειώσουν» παίρνουμε το ψαλίδι και τα κόβουμε. 

Μ' αυτό τον τρόπο η διμορφοθήκη θα αναγκαστεί να ανθίσει ξανά μέχρι να μην της το επιτρέπουν πια οι καιρικές συνθήκες. Δηλαδή κόβωντας τα «τελειωμένα» άνθη παρατείνουμε την ανθοφορία της.

Γίνονται τώρα. ΜΑΙΟΣ

ΜΑΙΟΣ

Κλαδέματα 

Κλαδεύουμε την πασχαλιά, τη δεύτσια, τη σπειραία, το φιλάδελφο και τις αγγελικές μετά την ανθοφορία τους. 

Στον πυράκανθο αφαιρούμε τα κλαδιά που δεν έχουν άνθη. 

Κορφολογούμε το βασιλικό.

Φυτοπροστασία

Αν χρειάζεται, καλύπτουμε με δίχτυ τη μουσμουλιά και τη βερικοκιά για να προστατεύσουμε τους καρπούς από τα πουλιά. 

Τοποθετούμε παγίδες για τον δάκο στις ελιές και παγίδες για τη μύγα της Μεσογείου στα εσπεριδοειδή. 

Προσέχουμε για να προλάβουμε προσβολές από τη μελίγκρα. 

Φροντίδες

Σε εποχικά και ποώδη μικρά ανθοφόρα, όπως είνιαη διμορφοθήκη, κόβουμε όσα άνθη ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους για να μπορέσουν τα φυτά μας να δώσουν και άλλα λουλούδια. 

Συνεχίζουμε να ποτίζουμε τους βολβούς που άνθισαν νωρίτερα την άνοιξη (π.χ. φρέζια, νάρκισσος κ.λπ.) μέχρι να ξεραθούν τα φύλλα τους. Τότε, διακόπτουμε τα ποτίσματα. 

Ίσως χρειαστεί να δώσουμε σίδηρο στη γαρδένια, το φούλι και την ορτανσία. Στην καμέλια όμως μπορούμε να δώσουμε λίπασμα. Μια και οι περισσότερες απ' αυτές στην Ελλάδα καλλιεργούνται σε γλάστρα. Θα δίνουμε λίπασμα κάθε 2-3 εβδομάδες μέχρι να αρχίσει η ζέστη του Ιουλίου. 

Τροπικά φυτά εσωτερικού χώρου, μπορούν πια να μεταφερθούν σε εξωτερικούς σκιερούς χώρους. 

Αρχίζει η εποχή των μεταφυτεύσεων για τους κάκτους και τα άλλα παχύφυτα. Λίπασμα μπορούμε να δώσουμε, αν θέλουμε, εφ όσον είδαμε σημάδια νέας βλάστησης. 

Εδώδιμος κήπος

Παραχώνουμε τις ντοματιές και τις στηρίζουμε καθώς μεγαλώνουν. 

Σπέρνουμε, πεπόνι, καρπούζι, καλαμπόκι και ηλίανθο.

Φυτεύουμε ακόμη και τώρα ντομάτες, πιπεριές και μελτζάνες. 

Περίπου τώρα γίνεται ο ερινεασμός της συκιάς. 

Γενικά 

Όσοι θέλουν να μάθουν τι γίνεται με το έδαφος του κήπου ή του περιβολιού τους, τώρα είναι κατάλληλη στιγμή για ανάλυση εδάφους. Η επόμενη ευκαιρία είναι το φθινόπωρο.