Το ξερίζωμα των ζιζανίων στον λαχανόκηπο είναι, κατά τη γνώμη μου, μια απ' τις πιο βαρετές δουλειές. Για την ακρίβεια αυτό που βαριέμαι δεν είναι το ξερίζωμα αλλά το μάζεμά τους μετά το ξερίζωμα.
Για να γλυτώσω απ' αυτό εφαρμόζω εδαφοκάλυψη. Προετοιμάζω το χώρο όπου θα βάλω τις ντοματιές, πιπεριές κ.λπ. με σκάλισμα, κοπριά, λίπασμα. Κάνω την επιφάνεια επίπεδη και την καλύπτω με μία φτηνή λινάτσα από διασπώμενο υλικό. Με ένα λεπίδι χαράζω τη λινάτσα στα σημεία όπου θα μπουν τα λαχανικά, τα φυτεύω και τα ποτίζω. Όσο τα λαχανικά είναι μικρά το έδαφος είναι καλυμμένο και έτσι δεν μπορούν να αναπτυχθούν τα ζιζάνια.
 |
| Στις αρχές του Μαΐου |
Καθώς τα λαχανικά μεγαλώνουν, η λινάτσα σιγά-σιγά χαλάει κάτω από την επίδραση του ήλιου. Το υλικό κατασκευής της είναι το ίδιο με αυτό που φτιάχνονται οι βιο-διασπώμενες σακούλες του σούπερ μάρκετ. Έτσι, σε λίγες εβδομάδες δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτε απ' αυτήν. Στο μεταξύ όμως τα λαχανικά έχουν μεγαλώσει τόσο, ώστε πλέον τα ζιζάνια δεν μπορούν να τα ανταγωνιστούν με επιτυχία.
 |
| Στις αρχές του Ιουνίου |
Εκτός από τη λινάτσα αυτή υπάρχουν και άλλα εδαφοκαλυπτικά υλικά. Κάποια απ' αυτά έχουν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής οπότε οπότε μπορεί χρήση τους να είναι πιο συμφέρουσα οικονομικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ μπορείτε να σχολιάσετε ή να ρωτήσετε κάτι σχετικό με τη δημοσίευση. Η ερώτηση ή το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί αφού το επεξεργαστώ.