Άρωμα και σκιά το καλοκαίρι

Φλαμουριά και τιλιά είναι δύο ονομασίες για το ίδιο φυτό, ένα μεγάλο φυλλοβόλο δέντρο με ύψος 20-30 μ. και διάμετρο 10-15 μ. που ανήκει στο γένος Tilia sp. Ομοίως, τίλιο και φλαμούρι είναι το ίδιο πράγμα, το ρόφημα που φτιάχνουμε απ΄ τα άνθη της φλαμουριάς. 

Τα άνθη της φλαμουριάς έχουν ένα γλυκό και δυνατό άρωμα (φωτ. Τ.Α.)

Η φλαμουριά προτιμά θέσεις ηλιόλουστες ή ημισκιερές, αντέχει στον άνεμο και δεν έχει προβλήματα από την παγωνιά ή την καλοκαιρινή ζέστη. Θέλει έδαφος βαθύ, αφράτο, γόνιμο με καλή στράγγιση. Αν της δώσουμε όλα αυτά και επιπλέον τακτικά ποτίσματα θα τη δούμε να αναπτύσσεται πολύ γρήγορα. Όμως σ’ αυτή τη ζωή δεν μπορεί κανείς να τα έχει όλα: θάλασσα και φλαμουριά δεν ταιριάζουν. Άρα είναι ακατάλληλη για παραθαλάσσιους κήπους. Αλλά και στους πολύ μικρούς κήπους θα πρέπει να το σκεφτούμε καλά πριν τη φυτέψουμε.Με τη διάμετρο που μπορεί να αποκτήσει η φυλλωσιά της θα φτάσει κάποια στιγμή να καλύπτει επιφάνεια 80 - 180 τ.μ. , ενώ θέλουμε και απόσταση 7-8 μ. τουλάχιστον από τοίχους και άλλες κατασκευές. Χωράει στον κήπο μας, τόσο σε ύψος όσο και σε πλάτος; Αν ναι, τότε προχωράμε. 

Η φλαμουριά είναι ένα μεγάλο δέντρο και της ταιριάζουν οι μεγάλοι χώροι. Εδώ  μία φλαμουριά στο πάρκο Αλκαζάρ της Λάρισας πριν ακόμη αποκτήσει το τελικό της μέγεθος. (Φωτ. Δ.Α.)

Στα φυτώρια είναι εύκολο να βρούμε φλαμουριές διαφόρων ειδών όπως είναι η Tilia cordata και T. hybrida Argentea, τα οποία διαφέρουν στο σχήμα και στην πυκνότητα της κώμης, στην απόχρωση των φύλλων ή και στο τελικό μέγεθος. Η T. cordata είναι η πιο «συμμαζεμένη», γίνεται μόνον ... 15-20 μ. ψηλή με τη μισή διάμετρο, αν και υπάρχει μια ποικιλία της η Rancho που μπορεί να ξεπεράσει τα 20 μ. Η Argentea έχει κωνική φυλλωσιά και γίνεται 25-30 μ. ψηλή. Περίπου ίδιο σχήμα έχει και η ευρωπαϊκή φλαμουριά (T. europaea) αλλά γίνεται κάπως μικρότερη. 

Φλαμουριά στο Άλσος της Κηφισιάς (φωτ. Δ.Α.)

Είπαμε ότι είναι φυλλοβόλο δέντρο, επομένως το χειμώνα τα κλαδιά της θα είναι γυμνά. Αυτό σημαίνει ότι όπου είναι φυτεμένη η φλαμουριά το χειμώνα θα περνούν οι ακτίνες του ήλιου ενώ το καλοκαίρι θα έχουμε σκιά. Προς το τέλος του χειμώνα εμφανίζεται η νέα βλάστηση και περίπου στο τέλος της άνοιξης ή το καλοκαίρι εμφανίζονται και τα πολύ αρωματικά, αλλά μικρά ανθάκια της. Το φθινόπωρο, με τα πρώτα κρύα τα φύλλα κιτρινίζουν και πέφτουν όλα μέσα σε λίγες μέρες. Αυτό είναι ένα επιθυμητό χαρακτηριστικό καθώς δεν χρειάζεται να είμαστε με τη σκούπα ή τη τσουγκράνα στο χέρι για πολλές εβδομάδες. 

Παραφυάδες μιας νεαρής φλαμουριάς (φωτ. Τ.Α.)

Ετσι στην πράξη, οι κυριώτερες φροντίδες μας θα είναι το πότισμά της και η αφαίρεση των παραφυάδων που βγάζει με ... μανία. Την άνοιξη θα πιάσει μελίγκρες. Δεν τις αποφεύγουμε, αλλά μόνον αν η φλαμουριά μας είναι ακόμη νεαρή αξίζει τον κόπο να ασχοληθούμε μ’ αυτές, μια και σε μεγάλα δέντρα δεν μπορούν να κάνουν σημαντικές ζημιές. Το σημείο που χρειάζεται προσοχή είναι η εδαφική υγρασία. Αφ ενός το καλοκαίρι θα χρειαστεί σίγουρα να της δίνουμε νερό 4-5 φορές το μήνα, αφ ετέρου το νερό αυτό δεν πρέπει να λιμνάζει στο έδαφος, γιατί τότε θα αρχίσουν τα προβλήματα. Κλαδέματα θα κάνουμε μόνον σε νεαρά φυτά λίγο πριν τελειώσει ο χειμώνας με σκοπό να αφαιρέσουμε ξερά κλαδιά ή να διαμορφώσουμε τη κώμη, αν κρίνουμε ότι χρειάζεται κάτι τέτοιο. Γενικά είναι ένα «εύκολο» φυτό αρκεί να το φυτέψει κανείς στο σωστό μέρος.